متخصصان ارتباطات سازمان رسانه را دارای پیچیدگی بالا می دانند. مولفه های متعدد اجتماعی و فرهنگی موثر بر فعالیت رسانه ای، پیچیدگی انسانی و ابهام در تولید و عرضه محصولات رسانه ها را بالا می برد و مدیریت را با مخاطرات زیادی مواجه می کند. مدیران رسانه ها معمولا مطابق با سلیقه و تجربه خود روش هایی را در مدیریت به کار می گیرند که لزوما با ماهیت رسانه سازگار نیست. این موضوع باعث می شود برخی روش های مورد استفاده با صرف هزینه های کلان، موفقیت خاصی نیز به همراه نداشته باشند و حتی نتیجه عکس بگیرند. ضمن اینکه بالا بودن ابهام و سردرگمی مدیران، قابلیت های آنها در انجام وظایف اصلی شان مثل برنامه ریزی و کنترل را پایین می آورد و ارتقای سازمان را تحت تاثیر قرار می دهد. پس جای خالی دیدگاه و روشی در مدیریت رسانه که این پیچیدگی ها و ابهامات را در نظر بگیرد و رشد سازمان را دربرداشته باشد کاملا مشهود است. این تحقیق قابلیت های روش شناسی سیستم های نرم را در این زمینه، مورد تحقیق قرار داده است. کل نگری تفکر سیستمی و توجه به موقعیت های نرم یا انسانی در این روش شناسی به طور همزمان قوتهای هر دو دیدگاه را افزایش می دهد و این روش را در سطوح خرد و کلان فعالیت رسانه ای در توجه به همه ذینفعان، یادگیری و رشد سازمانی توسعه می دهد. بنابر این ویژگی ها فرضیه این تحقیق مبنی بر قابلیت های بیشتر روش شناسی سیستم های نرم نسبت به دیگر روش های سیستمی در مدیریت سازمان های رسانه ای – با استفاده از روش رویش نظریه(داده کاوی) در اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی مرتبط- مورد آزمون قرار گرفت. این روش با سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی، ابتدا ویژگی های هر روش را از متون مرتبط استخراج کرد، سپس این ویژگی ها را طبقه بندی و مقایسه نمود و در مرحله آخر بر اساس ماهیت سازمان رسانه و نیاز آن در هر طبقه از ویژگی ها، روش ارجح را انتخاب کرد. نتیجه تحقیق، فرضیه را مورد تایید قرار داد و روش شناسی سیستم های نرم را به عنوان روشی برای مدیریت پروژه ای( مقطعی) و برنامه ریزی دراز مدت در سازمان های رسانه ای پیشنهاد داد. ضمنا این تحقیق انتخاب علمی روش مدیریت با توجه به ماهیت و نیاز سازمان ها و استفاده از روش رویش نظریه در این کار را پیشنهاد داده است.