در دنیای امروز بانکها در تمامی کشورهای جهان دارای نقش کلیدی و اساسی بوده ومقوله سودآوری در فعالیتهای بانکی همواره از دغدغه های اصلی مدیران ارشد در بانکها می باشد و با توجه به این امر باید بین تصمیمات استراتژیک مدیران وشرایط موجود در سازمان با توجه به عوامل درونی و بیرونی پیوند برقرار گردد .هدف از این بررسی آشنائی با مفهوم هزینه های عملیاتی و بکارگیری استراتژی اثر گذار در کاهش این نوع هزینه ها و همچنین رسیدن به استراتژی مناسب در جهت سودآوری بیشتر که از مهمترین اهداف هر موسسه مالی است میباشد . این تحقیق ابتدا هزینه های عملیاتی را تعریف کرده ،سپس انواع آنرا مورد بحث قرار میدهد و پس از آن برخی از تحقیقات علمی انجام شده در این مورد را مرور کرده و برخی از روشهای متداول کاهش هزینه های عملیاتی را ارائه مینماید. در این پژوهش 4فرضیه بررسی گردیدودر این فرضیات روابط بین 4 متغیرمستقل (نرخ سود پرداختی،جذب منابع کم هزینه،تسهیلات تکلیفی وتبلیغات) با متغیر وابسته (سودآوری) مورد بررسی قرار گرفت واز 2شیوه جهت بررسی موضوع استفاده گردید . روش اول استفاده از تحلیل ثانویه برروی اطلاعات آماری و تجزیه و تحلیل نسبتهای ترازنامه ای و سود و زیان در بانک تجارت طی سالهای 1380الی1386درمورد متغیرهای مورد بررسی و روش دوم استفاده از پرسشنامه جهت نظرسنجی از مدیران وکارشناسان بانک تجارت پیرامون موضوع میباشد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها بااستفاده از نرم افزار spss نسخه 5/ 11به توصیف متغیرها پرداخته شده است.در روش اول از آزمون t یک دامنه ودرروش دوم از ضریب همبستگی پیرسون جهت اثبات فرضیات استفاده شده است . در هر دو شیوه کلیه فرضیات باتوجه به معنی داربودن آزمون ها اثبات گردید. و این نتیجه حاصل شدکه : بانک بایستی جهت کاهش هزینه های عملیاتی ،استراتژی خود را در دو جهت بکار گیرد : 1- جذب سپرده های کم هزینه و2- بهینه کردن ترکیب نرخ سود سپرده ها با توجه به نرخهای مصوب ، و این دو امر میسر نمی گردد مگر با استفاده از بازاریابی و تبلیغات مناسب.

از مهمترین اقداماتی که دولت ها به ویژه در کشورهای در حال توسعه، برای جلوگیری ازگسترش فقر و بحران های اجتماعی و برقراری عدالت دنبال می کنند، پرداخت یارانه می باشد. کشور ایران نیز از جمله کشورهایی است که برای دستیابی به اهداف فوق، یارانه های کلانی را پرداخت می نماید. ولی با توجه به نقاط ضعفی که در پرداخت یارانه به شیوه ای که در چند سال اخیر اجرا می شد وجود داشت، طرح هدفمند کردن یارانه ها از سوی دولت نهم مطرح شد. با توجه به اختلاف نظری که بین اقتصاد دانان و سیاست گذاران در رابطه با پرداخت یارانه و فقر وجود دارد، این پژوهش سعی بر آن دارد که رابطه بین حذف یارانه مواد خوراکی، آب، سوخت و روشنایی، بهداشت و درمان و حمل و نقل بر کشش شکاف فقر را مورد بررسی قرار دهد. در پژوهش حاضر با استفاده از داده های درآمد و هزینه خانوار شهری و روستایی ایران، در طی دوره زمانی 1385-1375، سهم بودجه اختصاص یافته به کالاها و خدمات مورد نظر تخمین زده شده است و سپس با استفاده از تعریف کشش و اعمال افزایش قیمت، رابطه بین افزایش قیمت و کشش شکاف فقر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که حذف یارانه مواد خوراکی در هر دو نمونه شهری و روستایی نسبت به سایر یارانه های مورد بررسی تأثیر بیشتری در زمینه تشدید فقر داشته است. ضمن آن-که با حذف یارانه تمامی کالا ها و خدمات، فقر در خانوار روستایی نسبت به خانوار شهری، به تناسب بیشتر افزایش یافته است.