به منظور بررسی تأثیر استفاده مجدد از بستر و افزودن مواد شیمیایی مختلف بر عملکرد، خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی بستر، آزمایشی با استفاده از 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به صورت آزمایش فاکتوریل 3×2 در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 24 جوجه در هر پن به اجرا در آمد. تیمار ها شامل دو نوع بستر تازه و مجدد (هر دو کاه گندم) و دو ترکیب افزودنی شیمیایی شامل سولفات آلومینیوم و زئولیت در مقایسه با شاهد می باشد. عملکرد پرنده شامل وزن زنده، افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل و درصد تلفات در پایان دوره تحت تأثیر معنی دار نوع بستر قرار نگرفت. در حالی که عملکرد پرنده تحت تأثیر معنی دار افزودنی شیمیایی و اثر متقابل نوع بستر × نوع افزودنی قرار گرفت (05/0>p). بالاترین مقادیر وزن زنده، افزایش وزن و خوراک مصرفی مربوط به بستر های عمل آوری شده با زئولیت بوده و پایین ترین ضریب تبدیل خوراک نیز در بستر های عمل آوری شده با زئولیت مشاهده گردید. عمل آوری بستر با سولفات آلومینیوم تأثیر چندانی بر صفات مربوط به عملکرد، نداشت. ph و رطوبت بستر تحت تأثیر معنی دار نوع بستر، افزودنی شیمیایی و اثر متقابل نوع بستر × نوع افزودنی قرار گرفت (05/0>p). به طوری که ph در تمامی هفته های دوره پرورش، و درصد رطوبت در هفته های اول و دوم دوره پرورش در بستر مجدد به طور معنی داری بالاتر از بستر تازه بود (05/0>p). همچنین پایین ترین ph مربوط به بستر های عمل آوری شده با سولفات آلومینیوم و پایین ترین درصد رطوبت مربوط به بستر های عمل آوری شده با زئولیت بود. آمونیاک متصاعد شده از بستر(ppm) در روز 21 تحت تأثیر نوع بستر، نوع افزودنی و همچنین اثر متقابل نوع بستر × نوع افزودنی قرار گرفت (05/0>p). به طوری که آمونیاک متصاعد شده از بستر مجدد به طور معنی داری بالاتر از بستر تازه بود (05/0>p). عمل آوری بستر با هر دو نوع افزودنی نیز کاهش معنی داری در تصاعد آمونیاک ایجاد کرد (05/0>p). در روز 42 تفاوتی در آمونیاک متصاعد شده از بستر بین هیچیک از تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. جمعیت باکتری های هوازی کل و کلی فرم ها (cfu/g) در روز 21 تحت تأثیر معنی دار نوع ماده بستری، افزودنی شیمیایی و اثرات متقابل نوع بستر × نوع افزودنی قرار گرفت (05/0>p). جمعیت باکتری های هوازی کل و کلی فرم ها در روز 21 در بستر مجدد به طور معنی داری بالاتر از بستر تازه بود. عمل آوری بستر با افزودنی ها باکتری های هوازی کل و کلی فرم ها را در 21 روزگی به طور معنی داری کاهش داد (05/0>p). ولی جمعیت باکتری های هوازی کل و کلی فرم ها در روز 42 تحت تأثیر معنی دار نوع بستر و افزودنی شیمیایی قرار نگرفت. عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفند (srbc) و وزن اندام های لنفاوی بورس فابریسیوس و طحال در بین تیمار های آزمایشی اختلاف معنی-داری را نشان نداد. درصد شیوع زخم های سینه، کف پا و همچنین سوختگی مفصل خرگوشی تحت تأثیر نوع ماده بستری و افزودنی شیمیایی قرار نگرفت.

در این پژوهش ما قصد داریم به یکی از مفاهیم پر ابهام در عرصه علوم اجتماعی در ارتباط با جمهوری اسلامی ایران بپردازیم. امنیت بنیادی ترین نیاز هر جامعه و مهم ترین عامل تداوم زندگی اجتماعی به شمار می رود و زندگی امن نخستین تمنای بشر بوده است. مقوله امنیت قدمتی به وسعت تاریخ بشر دارد و از نظر تبارشناسی این مفهوم دارای قدمتی طولانی تر از مفهوم اجتماع و جامعه است که نخستین مباحث فلسفی و سیاسی را می توان در آثار افلاطون و ارسطو یافت. با توجه به اهمیت روز افزون امنیت ما در این پژوهش با توجه با مفهومی دیگری یعنی پایداری قصد تحلیل امنیت در جمهوری اسلامی ایران داریم. مهم ترین سوالی که در این باره مطرح می شود این است که امنیت در جمهوری اسلامی ایران چگونه پایدار می شود؟ یا الگوی امنیت پایدار در جمهوری اسلامی ایران چیست؟ در این مسیر ما معتقد به الگوی بومی در ارتباط با امنیت می باشیم و در این نگاه بومی که همان نگاه اسلامی– ایرانی می باشد، بررسی مبانی امنیت را ضروری می دانیم. در شرایط کنونی کشور موضوع امنیت و ارتقاء و پایداری آن در راستای اهداف نظام، همچون قانون اساسی و سند چشم انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران از طریق طراحی و تدوین این الگوی بومی امکان پذیر خواهد بود، الگویی که با در نظر گرفتن مقتضیات فرهنگی، دینی و هویتی شکل گرفته باشد و زمینه ساز دست یابی به همه ارزش ها و آرمان های دینی و اهداف ملی و انقلابی باشد. برای دست یابی و شناسایی این الگو این تحقیق با روش توصیفی– تحلیلی در پنج فصل سازماندهی شده است که در نهایت در جواب سوال اصلی، الگوی امنیت پایدار در جمهوری اسلامی ایران را الگوی تعادل محور می داند که گزاره های اصلی آن از مکتب امنیتی اسلام به عنوان ایدئولوژی اصلی در جمهوری اسلامی گرفته شده است که ایمان به توحید در کانون این الگو قرار دارد و تربیت دینی راهبرد اصلی آن می باشد.