چکیده به منظور بررسی اثر کودهای مختلف بر خصوصیات کمی و کیفی گوجه فرنگی (lycopersicon esculentum mill.) با تکیه بر خاکورزی حداقل، آزمایشی در سال زراعی 88-1387 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. کود مرغی (صفر و 20 تن در هکتار) و 5 نوع کود مختلف (شامل: کودهای بیولوژیک نیتروکسین (a) (دارای باکتری های azotobacter sp. و azospirillum sp.) و باکتری های حل کننده ی فسفات (b) (دارای باکتری های bacillus sp. و pseudomonas sp.)، a+b، مخلوط کود شیمیایی نیتروژن و فسفر و شاهد (عدم استفاده از کود) به ترتیب به عنوان فاکتور اصلی و فرعی مد نظر قرار گرفتند. صفات اندازه گیری شده شامل شاخص های کمی (تعداد میوه در بوته، تعداد میوه سالم در هکتار، درصد میوه های مریض، حجم میوه، طول، قطر و شاخص شکل میوه، وزن میوه در بوته، وزن خشک میوه در بوته، درصد رطوبت میوه، عملکرد کل و قابل عرضه بازار) و کیفی (قرائت کلروفیل متر، شاخص بریکس، ویتامین ث و لیکوپن) گوجه فرنگی بود. نتایج آزمایش حاکی از آن بود که کاربرد کود مرغی موجب افزایش 15 درصدی عملکرد کل نسبت به عدم کاربرد کود مرغی شد. با توجه به نتایج آزمایش بیشترین و کمترین مقدار ویتامین ث به ترتیب در تیمارهای کود بیولوژیک نیتروکسین و کود شیمیایی مشاهده شد. تمامی کودهای بیولوژیک و شیمیایی مورد استفاده در آزمایش میزان لیکوپن را نسبت به شاهد افزایش دادند، به طوری که بیشترین میزان لیکوپن در کود بیولوژیک بیوفسفر (38/2 میلی گرم در 100 گرم نمونه) بدست آمد. نتایج آزمایش بیانگر آن بود که وزن میوه در بوته در چین اول به مقدار قابل توجهی (61%) بیشتر از چین دوم بود