پس از وقوع زلزله ها معمولا به ساختمان ها و تاسیسات، خساراتی وارد می شود، اما بعضی از ساختمان ها باید در کلیه شرایط علی الخصوص پس از وقوع زلزله قابلیت استفاده داشته باشند. بیمارستان ها، جزء ساختمان های مهم و حیاتی بوده و با توجه به این که بلافاصله بعد از وقوع زلزله باید به عنوان یکی از مراکز امداد رسانی قابل استفاده باشند، بنابراین ارزیابی لرزه ای بیمارستان های موجود امری ضروری است. با عنایت به این که استان مازندران در منطقه با خطر لرزه خیزی زیاد قرار دارد، لزوم توجه به عملکرد ساختمان دوچندان می شود. در این تحقیق دو بیمارستان از غرب و شرق استان مازندران انتخاب شدند و ارزیابی لرزه ای آن ها به روش استاتیکی غیرخطی(پوش آور) و همچنین روش آریا و آریای اصلاح شده انجام شد که روش اول جز روش های کمی و دو روش دیگر جز روش کیفی هستند. در روش کیفی از پرسشنامه های مربوطه و مطالعات میدانی استفاده شد ولی در روش استاتیکی غیرخطی، ابتدا اطلاعات فنی و نقشه های آن جمع آوری و مدل مربوطه در نرم افزار sap2000 تهیه شد و پس از اعمال بارگذاری و اختصاص مفاصل پلاستیک به اعضا، ارزیابی انجام شد. نتایج تحلیل حاکی از آن است که بیمارستان تامین اجتماعی بهشهر که در سال 1375 طراحی شده در سطح عملکرد ایمنی جانی قرار دارد که حاکی از عدم کفایت لرزه ای آن بوده و نیاز به بهسازی و مقاوم سازی دارد. لازم به ذکر است نتایج ارزیابی کیفی نیز موید این مطلب است. ولی بیمارستان چالوس که در سالهای اخیر طراحی شده، در سطح عملکرد استفاده بلاوقفه قرار دارد و نیاز به تقویت ندارد. هرچند به قطعیت نمی توان گفت ولی نتایج این تحقیق نشان می دهد بیمارستان هایی که در سال های اخیر طراحی شده اند سطح عملکرد مورد نظر را اقناع می کنند ولی بیمارستان هایی که در سال های دورتر طراحی شده اند نیاز به مقاوم سازی دارند که بررسی دقیق آن نیازمند مطالعات جزئیاتی و موردی بر روی هر بیمارستان است.