توجه عمومی رو به رشد به سلامت و پیشرفت های سیستم های مدیریت ترافیک، که دسترسی به اطلاعات لحظه ای ترافیک را ممکن می سازد، فرصتی را برای ایجاد سیستم های تصمیم یاری مهیا ساخته است می توانند هماهنگی و تسهیم اطلاعات را بین سازمان های مسئول سلامت و امنیت عمومی و سازمان های حمل و نقل را برای ارائه خدمات اورژانس کاراتر بهبود بخشد. در یک سیستم پاسخگوی اورژانس، کاهش زمان پاسخگویی می تواند موجب منافع آتی بسیاری شود. زمان پاسخ نقشی کلیدی در کمینه سازی اثرات حادثه دارد: با کاهش زمان پاسخگویی مرگ و میرها و نقص عضو می تواند بطور گسترده ای کاهش یابد. در این رساله مدلی ارائه می گردد که می تواند مدیران سازمان های اورژانس را در مدیریت ناوگان خود یاری دهد. این مدل می تواند به کاهش زمان پاسخ و بهبود سطح خدمات یاری دهنده باشد. بدین منظور با استفاده از مدل چند وجهی صف به تجزیه و تحلیل مرکز مدیریت سوانح و فوریت های پزشکی فارس به عنوان مورد مطالعه پرداخته خواهد شد و با توجه به داده های موجود، به ارزیابی معیارهای عملکردی این سیستم پرداخته می شود. با توجه به نتایج پژوهش و با استفاده از مدل چند وجهی صف، اگر عملکرد سیستم مورد مطالعه در چارچوب استانداردهای سیستم نباشد، می بایست به تعدیل سیستم پرداخته شود، این تعدیل با توجه به دامنه فعالیت هر یک از پایگاه ها صورت خواهد گرفت.

گرچه در سالهای اخیر جنبه های گوناگون مراکز تحقیق و توسعه موضوع بحث بوده است، اما شناخت ماهیت فعالیت اجرایی در چنین مراکزی کمتر مورد توجه بوده است.این پژوهش ابتدا به بررسی طراحی مدل تجاری در مراکز تحقیقات کاربردی به عنوان ابزاری موثر در بازنمایی یک چشم انداز کل نگر و سیستماتیک نسبت به کسب و کار نوعی بنگاه های دانش- مدار می پردازد. به این منظور، پژوهش از آنتالوژی bmo برای توصیف بلوکهای مدل کسب وکار مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران به عنوان نمونه مورد مطالعه بهره می جوید. سپس، پژوهش به ارائه راههای ممکن برای تحلیل، طراحی و پیاده سازی مدل کسب وکار در مراکز تحقیق و توسعه می پردازد. در ادامه برای ارائه مدلی بهینه از مدل کسب وکار مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، رویکردی فرصت شناسانه را به کار میگیرد. به این منظور، اجزا مدل کسب وکار bmo در قالب فرآیند فرصت شناسی بهینه شده و اجزا آن با عناصر مدل فرصت شناسی آردیشویلی در چارچوب ماتریس تطبیقی، تلفیق می شود. در پایان، پژوهش با ارائه مدل نهایی و تحلیل یافته های پژوهش پایان می یابد.

شرایط امروزی محیط سازمانی موجب گردیده تا سازمان ها توجه ویژه ای به مدیریت و توسعه یکپارچه سازمان و ارتقاء چابکی آن به روشی همبسته و سازگار داشته باشند. این امر باعث توجه سازمان ها به معماری سازمانی گردیده است. بر این اساس پروژه های معماری سازمانی در سازمان-های تولیدی و خدماتی مختلف تعریف شده و اجرا می شوند. مسلما به منظور حصول اطمینان از حرکت صحیح این پروژه ها در راستای اهداف مورد نظر، ضروری است تا محصولات معماری سازمانی که مهم ترین بخش از خروجی های این پروژه ها را تشکیل می دهند، مورد ارزیابی کیفیتی قرار گیرند. بنابراین در این پژوهش از یک پرسش نامه که حاصل یک چارچوب دوبعدی بوده است، برای ارزیابی کیفیت محصولات معماری سازمانی در سازمان های ایرانی بهره گرفته شد. به منظور جمع آوری اطلاعات،50 پروژه معماری سازمانی به اتمام رسیده در ایران، شناسایی گردید و از بین آنها 40 نمونه توسط آزمون های آماری مورد بررسی قرار گرفت تا نتایج آنها به جامعه تعمیم داده شود. نتایج این پ‍ژوهش نشان می دهد که کیفیت محصولات معماری سازمانی را در سازمان های ایرانی متوسط به پایین می باشد. محصولات معماری سازمانی از نظر ساختاری و محتوایی در متوسط به پایین ارزیابی شده است و در حد متوسط به پایین توانسته اند به چابکی، یکپارچگی به روشی همبستگی، سازگاری، کمک نمایند. ویژگی های کیفی قابلیت بازگشت، قابلیت خواندن، دقت، ثبات، اختصار، پوشانندگی، قابلیت ارزیابی، قابلیت تغییر، همنوایی، قابلیت تفسیر، صحت، صراحت در محصولات معماری سازمانی در حد متوسط به پایین ارزیابی شده است. اما ویژگی تعامل، قابلیت هدایت، جذابیت و مطلوبیت و قابلیت اجرا، کمی بالاتر از متوسط برآورد شده اند.

از اصلی ترین روش های کسب اطمینان از برقراری همراستایی کسب و کار و it ، استقرار و پیاده سازی کارت امتیازی متوازن فناوری اطلاعات است. تحقیق حاضر با هدف ارائه مدلی انجام شده است که مکانیزمی را برای تحقق این امر پیشنهاد دهد. در طراحی این مکانیزم ضمن بررسی دو مفهوم «همراستایی» و «حاکمیت it» مدل ها و ابزارهای پیاده سازی آنها نیز بررسی شده و بر آن اساس مدلی عمومی تأمین همراستایی طراحی شده است. از چارچوب cobit نیز در کنار کارت امتیازی متوازن فناوری اطلاعات به عنوان ابزارهای پیاده سازی حاکمیت it در طراحی و پیاده سازی مدل استفاده شده است. کارت امتیازی متوازن و توسعه آبشاری آن، حلقه رابط بین این دو مفهوم است. مدل پیشنهادی شامل توسعه آبشاری کارت امتیازی متوازن، انتخاب بخشی از فرآیندهای مدل مرجع cobit و استفاده از شاخص های کلان و جزیی پیشنهادی این چارچوب برای تدوین شاخص های موردنیاز برای طراحی کارت امتیازی متوازن it می باشد. مدل پیشنهادی، به صورت پایلوت در بخش it یک سازمان پیمانکاری پیاده شده است. طی این فرآیند برخی از اشکالات طراحی مدل رفع گردیده و برخی تغییرات برای همخوانی مدل با شرایط خاص آن سازمان در آن داده شده است. پیاده سازی موفق مدل در یک سازمان به صورت پایلوت، نشان داده است که مدل ارائه شده با اعمال تغییرات و محدودیت های خاص هر سازمان، امکان پیاده سازی و تعمیم دارد.

محیط رقابتی شرکت ها، محیطی پویا و همواره در حال تغییر می باشد. این تغییر باعث می شود که شرکت ها نیز چاره ای جز تغییر نداشته باشند. در این محیط رقابتی و پویا، عاملی علاوه بر کیفیت بالای محصولات وهزینه کم، خودنمایی می کندکه این عامل انعطاف پذیری می باشد. انعطاف پذیری یعنی قابلیت مواجهه با تغییر بدون آنکه در هویت و موجودیت فرآیند خللی وارد شود. انعطاف پذیری به عنوان معیاری برای موفقیت در کسب وکارها (خصوصا در حوزه خدمات) بیان می شود. در این تحقیق ، برای سنجش و مقایسه انعطاف پذیری، از سطوح جایزه ملی بهره وری و تعالی سازمانی، که به سه دسته تندیس، تقدیرنامه وگواهی تعهد به تعالی تقسیم می شود، استفاده شده است. برای اینکه اهمیت انعطاف پذیری در شرکت های موفق به دریافت جایزه، مشخص و متمایز شود، نیاز به ابزاری برای مقایسه داریم. به این منظور، بعد از مرور ادبیات در حوزه انعطاف پذیری و تحول سازمانی، پرسشنامه ای در دو قسمت تغییرات کلان سازمانی و تاکسونومی انعطاف پذیری طراحی گردید. این پرسشنامه توسط شرکت های موفق در فرآیند جایزه ملی سال 88 تکمیل گردید. نتایج نشان می دهد که علاوه بر تفاوت در تغییرات کلان سازمانی، انعطاف پذیری در مواجهه با عمق این تغییرات نیز متفاوت بوده است. این تفاوت ها در نوع، وسعت، وجوه، مدت ،سرعت و پیش بینی تغییرات قابل مشاهده است. به عنوان مثال شرکت های دارای تندیس در مقایسه با شرکت های دیگر، دارای تغییرات پایدارتری بوده اندو یا وسعت تغییرات در شرکت های تندیس دار، تدریجی تر بوده است.

مدلِ کسب وکار، آنتالوژی مدلِ کسب وکار، etom، مدلِ کسب وکار b2b، مخابرات، شرکت مخابرات ایران

تحقیقات درحوزه پیاده سازی فناوری اطلاعات نشان می دهد که 7 عامل اطلاعات ، فناوری، فرایند، ارزش ها و اهداف، ساختار و سیستم های مدیریت، کارکنان و مهارت ها و دیگر منابع، می تواند منشأ مشکلات و در نتیجه شکست باشد. این شکست ها شامل عدم پیاده سازی، پیاده سازی با کسب اهداف نامطلوب، پیاده سازی با عدم کسب اهداف مطلوب و در نوع دیگرجمع آوری سیستم پیاده سازی شده حتی پس از اجرای موفق سازمانی آن باشد. هدف در این تحقیق بیان ارتباط بین شکست پیاده سازی با آمادگی الکترونیکی بوده که در قالب یک مطالعه موردی به بررسی موضوع فوق الذکردر بانک تجارت ایران پرداخته است. نتایج نشان داد که 7 عامل بیان شده در خصوص مشکلات و همچنین انواع شکست ها در پیاده سازی پروژه های فناوری اطلاعات در بانک تجارت نیز مصداق دارند. اما برای اندازه گیری آمادگی الکترونیکی به دلیل تنوع، تعدد و تغییر شاخصها، 39 عامل مورد بررسی قرار گرفت که پس از تحلیل عاملی، 13 عامل آن مهم تشخیص داده نشد و بقیه عوامل در 8 گروه اصلی، آمادگی کاربران، آمادگی مدیریتی ـ سازمانی، فواید مشهود بانکداری، کیفیت زیرساخت فنی ـ امنیتی، کاربردی بودن خدمات بانکداری، تبلیغات، سطح مفید بودن اطلاعات و توان پشتیبانی از خدمات دسته بندی گردید. سپس به بررسی رابطه بین مشکلات با آمادگی الکترونیکی پرداخته شد که در بررسی داده های آماری اثبات شد که علت اصلی در شکست پیاده سازی پروژه ها نبود آمادگی الکترونیکی مورد نیاز برای پیاده سازی بوده که در قالب مشکلات، نمایان شده و در نتیجه باعث بروز شکست در فرایند بهره برداری از پروژه های فناوری اطلاعات می شود.

صنعت استراتژیک خودروسازی، بزرگترین صنعت جهان و دومین فعالیت عمده اقتصادی پس از بانکداری است که از نظر اشتغال نیز سومین صنعت دنیا پس از فولاد و نفت است. صنعت خودرو در ایران نیز از صنایع کلیدی و پیشتاز کشور بوده و حجم عظیمی از سرمایه گذاری های کشور در سال های اخیر توسط بخش خصوصی و دولتی در این حوزه انجام پذیرفته است. بیش از 30 واحد صنعتی انواع خودرو را در کشور تولید و مونتاژ می نمایند و هزاران واحد صنعتی بزرگ و کوچک برای این شرکت ها قطعات مختلف را تولید می نمایند. چالش های متعددی در حوزه خودرو کشور وجود دارد. الزامات و فشارهای محیطی مختلف مشاهده می شود که خودروسازان و سازندگان قطعات متعدد را به استقرار سیستم های مدیریت یکپارچه نرم افزاری در درون سازمان های خود و نیز ایجاد ارتباط الکترونیک با یکدیگر مجبور می کند. شرکت های ساپکو و سازه گستر سایپا که تأمین کننده قطعات دو خودروساز بزرگ کشور هستند به قطعه سازان طرف قرارداد خود توصیه نموده اند که هم سیستم های یکپارچه در سازمان های خود مستقر نمایند و هم برای تبادل الکترونیکی اطلاعات آماده شوند. بدون شک در آینده ای نه چندان دور قطعه سازانی که نتوانند این الزامات را رعایت نمایند، از چرخه تأمین قطعات خودروسازهای بزرگ کشور خارج خواهند شد. این موارد همراه با مشکلات همیشگی قطعه سازان نظیر مشکل تأمین نقدینگی، بهره وری و نوآوری پایین و کیفیت نه چندان رضایت بخش تولیدات، چالش هایی اساسی در مسیر توسعه این صنعت در کشور به شمار می روند. وضعیت یاد شده همراه با فقدان تجربه کافی در کشور در حوزه اجرای سیستم های یکپارچه فناوری اطلاعات، فقدان تجربه تولیدکنندگان قطعات خودرو در تهیه و اجرای طرح های استراتژیک فناوری اطلاعات و معماری سازمانی و تعدد و پراکندگی قطعه سازان و شرایط مختلف فعالیت آن ها، لزوم تدوین الگوهای فعالیت را به ویژه در حوزه فناوری اطلاعات بیش از پیش نمایان می سازد. در این راستا به یک چارچوب واحد نیاز است که همه این سازندگان بتوانند از آن پیروی نمایند و بر پایه آن هم بتوانند بهره وری خود را افزایش دهند و هم ارتباطات الکترونیک خود را با سازندگان اصلی به صورت بهینه سازماندهی نمایند. مدل مرجع معماری سازمانی، در واقع فراهم آورنده این چارچوب واحد است. بر این اساس تحقیق جاری به دنبال آن بوده است که یک مدل مرجع برای معماری سازمانی مناسب جهت پیاده سازی سیستم های یکپارچه در بنگاه های تولید کننده قطعات خودرو کشور تدوین نماید تا این بنگاه ها بتوانند بر پایه آن و با توجه به ویژگی های خاص خود، استراتژی های مناسب و همسو را پیاده سازی و اجرا نمایند. در این پایان نامه بر پایه روش و معماری تعمیم یافته مرجع سازمانی یا geram و اختصاصی سازی آن برای تحقیق جاری به کمک روش طراحی بدیهی و با بررسی الزامات و نیازمندی های قوانین و مقررات بالادست کشور، الزامات شرکت های خودروساز داخلی و خارجی، الزامات توسعه فناوری های نوین و الزامات مدل های کسب و کار صنعت خودرو، و در مجموع شناسایی و تحلیل بیش از 120 نیازمندی و تبدیل آن به قابلیت های کسب و کار در سازمان، یک مدل مرجع برای شرکت های تولیدکننده قطعات خودرو ایرانی طراحی شده است. این مدل دارای 6 لایه معماری، 17 جز و 71 قابلیت کسب و کار است و برمبنای معماری سرویس گرا توسعه یافته است.

گسترش مهاجرت و مشکلات اقتصادی منجر به ایجاد معضل سکونتگاه های غیررسمی در بسیاری از کلان شهرها شده است. این تحقیق سعی دارد تا با بررسی کارکرد کارآفرینی اجتماعی در توانمندسازی و بهسازی سکونتگاه های غیررسمی به راه حلی بر پایه مشارکت ساکنین و استفاده از ظرفیت های محلی دست یابد. قلمرو مکانی این تحقیق سه محله دارای سکونتگاه غیررسمی (ده ونک، انبار نفت و بریانک) در شهر تهران است که به روش خوشه ای انتخاب شده-اند. جامعه آماری شامل ساکنین این سکونتگاه ها که در 6 ماه آخر سال 1391 در کلاس های کارآفرینی سرای محلات و یا دفاتر توانمندسازی شرکت کرده و همچنین کارشناسان امور کارآفرینی و توانمندسازی این محلات می باشند. جمع آوری اطلاعات میدانی از طریق پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن سنجیده شد، صورت گرفت. سپس با استفاده از نرم افزار spss و lisrel به تحلیل داده ها پرداخته و با روش های تجزیه و تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر، سوالات تحقیق و رابطه میان متغیرها بررسی و در نهایت با استفاده از آزمون فریدمن رتبه تاثیر هریک از متغیرها به تفکیک محلات تبیین شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که شهروندان و ساکنان سکونتگاه های غیررسمی معتقد هستند توانمندسازی فردی بیشترین تاثیر را بر بهسازی اجتماعی و توانمندسازی نهادی بیشترین تاثیر را بر بهسازی کالبدی دارد. در صورتیکه کارشناسان بر این باور هستند که ثروت اقتصادی بیشترین تاثیر را بر بهسازی کالبدی و ثروت اجتماعی بیشترین تاثیر را در بهسازی اجتماعی دارد. در این تحقیق با بررسی تفکیکی محلات مورد نظر، این نتیجه به دست آمد که در محله ده ونک متغیرهای توانمندسازی فردی و بهسازی اجتماعی دارای بالاترین رتبه تاثیرگذاری هستند، در محله انبار نفت بهسازی اجتماعی و توانمندسازی فردی دارای بالاترین رتبه و در محله بریانک توانمندسازی فردی و بهسازی اجتماعی دارای بالاترین رتبه هستند. همچنین توانمندسازی نهادی در تمامی محلات دارای پایین ترین رتبه تاثیرگذاری می باشد.

وضعیت اجرایی پروژه ها و پیچیدگی های خاص آن ها باعث گردیده که مدیریت پروزه ها امری متفاوت از مدیریت سازمان ها باشد. تاخیرهایی که در پروژه ها وجود دارد می تواند به مسایلی مانند از بین رفتن توجیه اقتصادی پروژه، نارضایتی کارفرمایان و سازمان های ناظر منجر شوند و اهمیت بالای این امر باعث شده که سازمان ها زمان و هزینه بالایی را برای جلوگیری از تکرار مجدد چنین اشتباهاتی صرف نمایند.

چکیده ندارد.

در جهان امروز سازمانهایی که نتوانند از تجارب برتر الگو بگیرند، محکوم به تکرار اشتباهات هستند و از گردونه رقابت بیرون خواهند ماند. از سوی دیگر یافتن، اقتباس و پیاده سازی تجارب برتر فرایندی پیچیده بوده و انجام آن برای سازمانهای تنها دشوار و پرهزینه می باشد. از این رو امروزه برای برقراری یک سیستم منسجم الگوبرداری از برترین عملکردها، از رویکردی مبتنی بر مشارکت ذینفعان در قالب یک شبکه استفاده می شود. این تحقیق به دنبال آن است که مفهوم شبکه برترین عملکردها را تبیین کرده و سپس به طراحی اجزای آن با استفاده از رویکرد مدل کسب و کار بپردازد. در نتیجه این فعالیت پژوهشی، اجزای مختلف مدل کسب و کار شبکه برترین عملکردها با استفاده از انتالوژی مدل کسب و کار استروالدر (2004) تا دو سطح طراحی شده و نقش it در تقویت هر یک از اجزا تبیین گردیده است. بدین ترتیب که ابتدا با استفاده از فلسفه استراتژی پژوهش کیفی تئوری مفهوم سازی بنیادی و فن گردآوری داده های مصاحبه کیفی با خبرگان، مدل کسب و کار کلی شبکه برترین عملکردها طراحی گردیده است. سپس با اخذ نیازمندیهای ذی نفعان، مدل کلی برای دو مورد بازیافت پسماندهای خشک شهری و بین المللی شدن کسب و کارهای کوچک و متوسط تطبیق داده شده است. مدل کسب و کار شبکه برترین عملکردها که در نتیجه این پژوهش طراحی گردیده می تواند به عنوان زیربنای طراحی فرایندها و سیستمهای اطلاعاتی و پیاده سازی کارا و اثربخش شبکه برترین عملکردها به کار رود. همچنین نتایج پژوهش برای فعالان کسب و کاری که به طور بالقوه می توانند میزبان شبکه برترین عملکردها برای بهبود مجموعه ای از سازمانها باشند، قابل استفاده است. تاکنون تحقیقات معدودی به طراحی مدل کسب و کار برای کسب و کارهای آینده و درحال ظهور پرداخته اند. بنابراین پژوهش حاضر می تواند در پیشبرد علم در حوزه طراحی مدلهای کسب و کار سهم داشته باشد.