با گسترش سیستمهای اطلاعاتی پیچیده که در محیطهای عملیاتی پویا مستقر می شوند، نیاز به سیاستهای مدیریتی کلان برای مدیریت و کنترل سیستمها بیش از پیش به چشم می آید. هم چنین چالشهای مهندسی سیستم های نرم افزاری جدید از برطرف کردن نیازمندی های وظیفه مندی و غیروظیفه مندی ساده به موارد پیچیده تری تغییر پیدا کرده است. مواردی چون مقاوم سازی نرم افزار در برابر تغییرات ناگهانی در محیط های غیرقطعی و تطبیق پذیری سیستم در حال اجرا. در راستای برآورده ساختن نیازهای جدید و پوشش چالش های ذکر شده، سبک معماری سرویس گرا ارائه شده است که با معرفی مفاهیم نوینی در مهندسی نرم افزار مانند سرویس، ارتباط سست بین سرویسی، واسطهای خوش تعریف و انقیاد پویا سعی دارد یک معماری قابل انعطاف برای کنترل کیفیت خدمات ارائه دهد. به منظور تضمین کیفیت سرویس ها در زمان اجرای سیستم، معماری سرویس گرا باید خود را در برابر تغییرات ناگهانی محیط عملیاتی و یا درخواست سرویسهای جدید از سوی سرویس گیرندگان تطبیق دهد. در دهه اخیر کارهای زیادی در زمینه معماری های سرویس گرای خودتطبیق انجام گرفته است. این تحقیق نیز می کوشد چهارچوبی مبتنی بر مدل برای به کارگیری قابلیت تطبیق پذیری در معماری سرویس گرا ارائه دهد، به گونه ای که انتخاب سرویس ها در زمان اجرا و نیز شناسایی سرویس های حرفه در زمان مدل سازی با در نظر گرفتن شرایط محیط اجرا و نیازهای مشتریان قابل تطبیق باشد. از این رو در این چهارچوب، مدل جدیدی برای واسط سرویس و مصرف کننده سرویس در معماری سرویس گرا مطرح شده است. هم چنین با استفاده از مفهوم حلقه بازخورد، سازوکاری طراحی شده است که اطلاعات زمان اجرا از فاز استقرار و نگهداری معماری سرویس گرا به فاز مدل سازی و به طور خاص گام شناسایی سرویس ها منتقل شود. علاوه بر این یک روش نیمه خودکار و مبتنی بر مدل برای شناسایی سرویس های کسب و کار معرفی شده است که قادر است با در اختیار داشتن مدل های فرآیندهای کسب و کار، موجودیت های کسب و کار و نیز با کمک اطلاعاتی که از محیط اجرایی دریافت می کند، سرویس های مورد نیاز حرفه را شناسایی کند.