رونالد دورکین، از فیلسوفان مشهور قرن حاضر، تفسیر پراگماتیستی(عمل گرایانه ی) جدیدی از عدالت به مثابه فضیلت برتر ارائه داده است که مورد نقد و تحلیل جوامع علمی قرار گرفته است.در این تفسیر، عدالت، آزادی و دموکراسی در تعامل دائم با یکدیگر توصیف می شوند؛ تعاملی که هرگز نباید به دست دولتمردان از هم گسسته شود. در نظریه وی، که نام آن را «عدالت لیبرالی» می نهد، اولین اولویت جامعه، توزیع مساوی منابع و فرصت ها میان تمامی افراد است. سپس باید به افراد اجازه داده شود تا از منابعی که به دست آورده اند، آزادانه استفاده کنند. به عقیده وی، یگانه ساختار حکومتی که می تواند دو اصل توزیع مساوی منابع و فرصت ها و آزادی را محقق سازد، دموکراسی است.زیرا در ساختار دموکراسی تمامی افراد جامعه در توزیع قدرت یا فرصت، حضور دارند و رای اکثریت، مبنای عمل خواهد بود. در نظریه ی عدالت دورکین، همواره عدالت بر آزادی مقدم است. به همین دلیل می توان آن را متفاوت با نظریه ی عدالت جان رالز دانست. زیرا در نگاه رالز، آزادی بر تمامی اولویت ها مقدم است و نباید تحت الشعاع قرار گیرد. در این رساله، پس از توصیف چیستی «عدالت لیبرالی»، تئوری عدالتِ مورد دفاع دورکین، ابهام ها و نارسایی های آن را در آیینه تعالیم اسلام بنیاد به نظاره خواهیم نشست.