چکیده در این تحقیق سعی بر آن است تا اولاً مساله «حق بر آموزش راه های مقابله با بلایای طبیعی در اسناد بین المللی و قوانین داخلی ایران» بررسی شده و ثانیاً مطالعه گردد که در راستای تحقق عملی این حق بشری چه اقدامات عملی صورت گرفته است. چنین بر می آید که «حق بر آموزش راه های مقابله با بلایای طبیعی» به عنوان حق مثبت در اسناد بین المللی یا قوانین داخلی ایران به رسمیت شناخته نشده است، اما مساله حق بر آموزش که به نوعی با حق بر آموزش راه های مقابله با بلایای طبیعی ارتباط موضوعی دارد، در اغلب اسناد بین المللی جهانی و منطقه ای و تا حدود زیادی در حقوق داخلی ایران مورد توجه قرار گرفته است. در خصوص اقدمات عملی تحقق این حق نیز به نظر می رسد که آموزش های رسانه ای و آکادمیک (مدارس و دانشگاه ها) و سازمان های بین المللی و منطقه ای مانند صلیب سرخ و هلال احمر و همچنین سازمان های داخلی مانند ستاد حوادث غیرمترقبه در زمره اقدامات عملی در خصوص این حق موثر بوده اند. این پایان نامه با هدف یافتن پاسخ صحیح دو مساله فوق الذکر که به عنوان محرک اصلی محقق به شمار می روند در 3 فصل زیر سازماندهی شده است: در فصل اول مباحث نظری و مقدمات بحث آماده شده است که مباحثی مانند: مفهوم بلایای طبیعی، مدیریت بحران، مناسب ترین راه آموزش راه های مقابله با بلایای طبیعی، نقش رسانه ها در مدیریت بحران های بلایای طبیعی، تعریف آموزش همگانی پیشگیری و آمادگی مقابله با سوانح و آماری از تلفات بلایای طبیعی به عنوان هشدار بیان شده است. در فصل دوم مساله آموزش راه های مقابله با بلایای طبیعی به عنوان یک حق بشری در اسناد و بین المللی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. برای تحقق این هدف حق بر آموزش به عنوان یک موضوع حقوق بشری که می تواند با موضوع این تحقیق ارتباط موضوعی و معنایی داشته باشد بررسی شد چرا که تاکنون مساله آموزش راه های مقابله با بلایای طبیعی به عنوان یک حق بشری خاص ، مورد توجه اندیشمندان حقوق بشری قرار نگرفته است لذا موضوعاتی مورد مطالعه قرار گرفت که در ارتباط موضوعی و معنایی با این حق می باشند. برای این منظور حق بر آموزش به عنوان مهمترین موضوع و اساسی ترین حق بشری مرتبط با موضوع تحقیق در اسناد جهانی و منطقه ای حقوق بشری مورد مطالعه قرار گرفت. در فصل سوم نیز با توجه به اینکه این تحقیق با تاکید بر مورد ایران انجام می گرفت موضوع آموزش راه های مقابله با بلایای طبیعی در ایران مورد مطالعه قرار گرفت. در این فصل هم مساله از نگاه حقوق داخلی ایران بررسی شد و هم اینکه اقدامات سازمان ها و ارگان های داخلی در زمینه آموزش های همگانی و تخصصی در این خصوص بررسی شد. در زمینه حقوقی باز هم به تبع فصل گذشته حق بر آموزش در حقوق داخلی ایران بررسی شد و در زمینه اقدامات عملی نیز با توجه به سازمان های مسئول در داخل کشور، مجموعه فعالیت های «سازمان هلال احمر»، «شورای عالی مدیریت بحران و سازمان مدیریت بحران کشور» و «سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران» بررسی و مطالعه گردیده و سپس ضمن معرفی یک نمونه موفق از مدیریت بحران شهری در کشور توسعه یافته ژاپن ، این مورد با ایران مقایسه تطبیقی گردید.