این پژوهش با هدف طراحی و آزمایش یک برنامه آموزش مهارت های زندگی جهت افزایش کفایت اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دختران دانش آموز سال اول دبیرستان انجام شده است. روش: آزمودنی های پژوهش شامل دو گروه 30 نفری از دانش آموزان دو منطقه آموزشی 2 و 14 شهر تهران بودند که به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش برنامه ی آموزش مهارتهای زندگی(شامل مهارت های خودآگاهی، مدیریت زمان و برنامه ریزی، تصمیم گیری و حل مسئله، کنترل خشم، جرأت ورزی، مهارت های ارتباطی، و مدیریت فشار روانی) را طی 12جلسه 90 دقیقه ای(یکبار در هفته ) گذراندند، در حالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. ابزار به کار گرفته شده در این پژوهش آزمون کفایت اجتماعی( پایایی = 89/0) بود، علاوه براینکه، میانگین نمره های درسی دانش آموزان در نیمسال اول و دوم سال تحصیلی 88-87، معیار سنجش پیشرفت تحصیلی آنان در پیش آزمون و پس آزمون، قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون آماری کوواریانس نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی در افزایش کفایت اجتماعی و چهار مولفه شناختی، رفتاری، هیجانی و انگیزشی آن، در دانش آموزان گروه آزمایش موثر بوده و پیشرفت تحصیلی آنان را نیز تحت تأثیر قرار داده، اما مقایسه ی میانگین نمره های درسی دو گروه از نظر آماری معنی دار نشده است.ا توجه به تاثیر آموزش مهارتهای زندگی در افزایش کفایت اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، پرداختن به کارکردها و نقش مهارتهای زندگی در کنارکارکردهای شناختی دانش آموزان در هر نظام آموزشی ضرورت دارد.