ساختار اقتصاد در جهان ایجاب می کند که از منابع موجود و قابل دسترس استفاده بهینه شود. جهت برآوردن این منظور کوشش های فراوانی شده است. مساُله اندازه گیری کارآیی یک واحد تولید کننده در صنعت و اقتصاد اهمیت قابل توجهی دارد و با توجه به اینکه اقتصاد کنونی در گرو مشارکت بانک هاست و بانک ها نیز واسطه وجوه هستند، توجه به فعالیت آنها از اهمیت به سزایی برخوردار است. فعالیت وام دهی یکی از فعالیت های مهم بانک ها محسوب می شود که این بخش در معرض ریسک اعتباری قرار دارد و مستلزم بررسی و ارزیابی وضعیت اعتباری وام گیرندگان توسط بانک ها می باشد. به منظور کاهش این نوع ریسک و هزینه های ناشی از افزایش مطالبات معوق، بانک ها و موسسات اعتباری در سال های اخیر، با عنایت به توصیه های کمیته بال، توجه زیادی به مقوله ریسک اعتباری و برآورد احتمال نکول مشتریان خود داشته اند. از روش های متنوعی از جمله درخت های تصمیم گیری، کارت های امتیازی، شبکه های عصبی و آنالیز بقا، برای ارزیابی و رتبه بندی وام گیرندگان استفاده شده است ( استفاده از مدل ها وابسته به سیاست بانک می باشد ). در این پایان نامه از یک روش روز دنیا به نام تحلیل پوششی داده ها( dea ) که روشی غیر پارامتری است، استفاده شده و با توجه به ورودی ها و خروجی های ( متغیرهای ) تعیین شده از جمله: معدل حساب 6 ماهه قبل از اخذ تسهیلات، تعداد چک های برگشتی قبل از اخذ تسهیلات ، سوابق قبلی اعتباری از نظر دارا بودن یا نبودن تسهیلات سررسید گذشته و معوق در گذشته، نوع فعالیت، سابقه همکاری با بانک و میزان تسهیلات درخواستی که از عوامل تعیین کننده ریسک اعتباری مشتریان حقوقی بانک ها هستند، به ارزیابی مشتریان بانک پرداخته و آنها را رتبه بندی می کند تا به این ترتیب ریسک عدم بازپرداخت تا حد امکان پایین آید؛ و هم چنین این پایان نامه به تعیین مهم ترین ورودی و خروجی پرداخته تا با توجه بیشتر به آن متغیرها در زمان تخصیص وام، ریسک نکول کاهش یابد.