به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف هینوکیتیول (1، 3، 9 و 27 میلی گرم در لیتر)، زغال فعال (1/0، 5/0 و 1 درصد) و 3 سطح (1، 2 و 4 ماکرومولار) از هر کدام از اسید آبسایزیک، تیدیازرون و پاکلوبوترازول روی ریزغده زایی درون شیشه ای سیب زمینی رقم اگریا دو آزمایش کاملا تصادفی در آزمایشگاه کشت بافت گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1388 انجام شد. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد که تحت شرایط تاریکی، غده زایی در تمام تیمارهای آزمایشی به جز تیمار زغال فعال 5/0 درصد اتفاق افتاد، در مقابل در شرایط روشنایی، غده زایی تنها در تیمارهای مربوط به زغال فعال، اسید آبسایزیک 4 ماکرومولار و پاکلوبوترازول 1 ماکرومولار مشاهده شد. بیشترین تعداد غده تحت شرایط تاریکی در غلظت 2 ماکرومولار از تیدیازورون به دست آمد، در حالیکه در شرایط روشنایی بیشترین تعداد ریزغده در کشت های تیمار شده با زغال فعال 1/0 و 5/0 درصد حاصل شد. در مورد وزن تر و خشک و قطر ریزغده، بیشترین مقدار در محیط کشت های مکمل شده با 5/0 درصد از زغال فعال به دست آمد، که نشان دهنده اثر مثبت زغال فعال در تامین شرایط مناسب برای رشد ریزغده می باشد. بیشترین وزن تر و خشک شاخه در شرایط تاریکی و روشنایی به ترتیب در غلظت های 1/0 و 5/0 درصد زغال فعال به دست آمد. مقایسات ارتوگونال نشان داد که شرایط مختلف نوری به طور معنی داری شاخص های مورد مطالعه را تحت تاثیر قرار می دهند. بهترین غده زایی و شاخه زایی به ترتیب در شرایط تاریکی و روشنایی صورت گرفت.

تنش خشکی یکی از مهم ترین تنش های غیرزیستی است که میزان رشد و عملکرد گیاهان را محدود می نماید. فلفل دلمه ای ( (capsicum annum l.گیاهی یکساله متعلق به خانواده solanaceae است که به عنوان سبزی مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور بررسی اثرات همزیستی دو گونه قارچ متعلق به جنس glomus بر زنده مانی گیاهچه های کشت بافتی فلفل دلمه ای و رشد و عملکرد این گیاه در شرایط تنش خشکی به ترتیب دو آزمایش گلدانی در قالب طرح کاملا تصادفی و فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار درگلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 انجام شد. تیمارهای آزمایشی اول شامل تلقیح گیاهچه های حاصل از کشت بافت فلفل گلخانه ای رقم inspration با دو گونه قارچ میکوریز آربوسکولار glomus fasciculatum وglomus intraradicese به صورت مایه کوبی با خاک و شاهد بود و تیمارهای آزمایشی دوم شامل اعمال تنش خشکی در سه سطح 100، 75 و 50 درصد رطوبت ظرفیت مزرعه به گیاهچه های سازگارشده آزمایش اول بود. نتایج آزمایش اول نشان داد که تلقیح با دو گونه قارچ میکوریز میزان کلروفیل و ارتفاع گیاهچه را افزایش و میزان ریزش برگ گیاهچه کاهش یافت. در آزمایش دوم با افزایش تنش خشکی صفات رویشی از قبیل تعداد انشعابات و سطح برگ، میزان فسفر، میزان کلروفیل و هدایت روزنه ای کاهش و مقادیر پتاسیم و تجمع پرولین برگ افزایش یافت. تلقیح با قارچ میکوریز g.intraradicese تعداد برگ، کلروفیل، وزن تر و خشک میوه را در شرایط تنش خشکی افزایش و میزان پرولین را کاهش داد.