پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی مهارت های دانش آموزان پسر کم شنوا ی مقطع راهنمایی در مدارس تلفیقی و استثنایی شهر تهران صورت گرفته است.روش پژوهش حاضر زمینه ای است. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش آموزان با نقص شنوایی مقطع اول تا سوم راهنمایی شهر تهران است که در سال تحصیلی 88-87 در مدارس تلفیقی و استثنایی مشغول به تحصیل می باشند. از این جامعه 70 نفر از دانش آموزان کم شنوای مقطع اول تا سوم راهنمایی شهر تهران که 35 نفر از آنان در مدارس تلفیقی به روش نمونه گیری خوشه ای و 35 نفر دیگر در مدارس استثنایی که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند.نمونه ها از نظر هوش و افت شنوایی از طریق پرونده هایشان مورد بررسی قرار گرفتند.در این پژوهش از ابزار مهارت های اجتماعی فرم معلمان گرشام و الیوت برای اندازه گیری متغییرهای پژوهش استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی:میانگین و انحراف استاندارد و از آمار استنباطی (آزمون t مستقل ) استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که بین مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم شنوا که شامل سه خرده مقیاس همکاری، ابراز وجود و مهار خود است در مدارس تلفیقی و استثنایی تفاوت معناداری وجود ندارد. بنابراین توصیه می شود که امکانات مناسبی را فراهم آورند و برنامه های آمزش تلفیقی را غنی تر و نگرش معلمان و دانش آموزان عادی را نسبت به دانش آموزان کم شنوا در جهت مطلوب تغییر دهند.