پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بازی پینت بال در کاهش نشانه های اختلال در بین نوجوانان پسر مبتلا به adhd، در قالب یک طرح آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون، انجام گرفته است. نمونه مورد بررسی شامل 18 نفر (8 نفر گروه آزمایش و 10 نفر گروه کنترل) و به روش نمونه گیری در دسترس (داوطلبانه) از بین نوجوانان پسر 12 تا 14 ساله ای که به مراکز تخصصی تهران مراجعه و تشخیص adhd دریافت کرده اند، انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شده اند. داروی مورد استفاده هر دو گروه (در صورت مصرف)، زیر نطر روانپزشک ثابت، ریتالین بوده است. برای جمع آوری اطلاعات از دو آزمون دقت سنج تولوز- پیرون و فرم بلند مقیاس تجدیدنظر شده رتبه بندی والدین کانرز، قبل و پس از اجرای مداخله (بازی پینت بال)، استفاده شده است. در فاصله بین پیش آزمون و پس آزمون، افراد گروه آزمایش به مدت 16 جلسه (40 ساعت)، هفته ای دو جلسه، تحت نظر مربی، به انجام بازی پینت بال (سناریوی تسخیر پرچم، پرچم وسط) پرداخته اند. جهت پاسخ به سوال های پژوهش روش های آماری کااسکور، u مان- ویتنی، t مستقل و وابسته و تحلیل کوواریانس به کار گرفته شده اند. نتایج حاکی از آن است که نشانه های کمبود توجه و بیش فعالی- تکانشگری، به عنوان نشانه های اصلی adhd، در اثر انجام بازی پینت بال به صورت معناداری کاهش یافته اند. همچنین، نشانه های مربوط به بیقراری، مقابله جویی، مشکلات شناختی، اضطراب و شرم، مشکلات اجتماعی و مشکلات روان تنی، به عنوان مشکلات همراه این اختلال، نیز کاهش معنادار پیدا کرده اند. امّا نشانه های کمال گرایی و نااستواری هیجانی دست نخورده باقی مانده اند. همچنین مشاهده شد که تأثیرپذیری نشانه های کمبود توجه و بیش فعالی- تکانشگری از بازی پینت بال، یکسان بوده است. آنچه از نتایج پژوهش برمی آید قابلیت به کارگیری بازی پینت بال در کاهش نشانه ها و بهبود اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی و مشکلات همراه با آن است. انجام پژوهش های بعدی که ارزیابی های عملکرد تحصیلی را نیز در بر گرفته و به صورت مقایسه ای بین پینت بال و درمان های مختلف انجام شود به بسط و تعمیم نتایج این پژوهش کمک خواهد کرد.