این پژوهش با هدف بررسی و شناخت شاخص های توسعه پایدار در ایران و رابطه آنها با برخی از مسائل زنان به عنوان شناخت وضعیت زنان جهت توانمندسازی آنان به عنوان ابزار و اهداف توسعه پایدار ارائه گردیده است. سه رکن اصلی در توسعه پایدار شاخص های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی می باشد که مهمترین مسئله در هر کدام از این شاخص ها، تاثیر جنسیت می باشد. بررسی مسائل زنان نیز با دو شاخص توسعه جنسیتی و توانمندسازی زنان مشخص می شود که در این تحقیق رابطه بین این شاخص ها مورد بررسی قرار می گیرد. در این تحقیق تنها دو شاخص اقتصادی و اجتماعی برای توسعه پایدار استفاده می شود که رابطه ابعاد آنها با ابعاد توسعه جنسیتی و توانمندسازی زنان سنجیده می شود. روش استفاده شده در این تحقیق تحلیل داده های ثانویه می باشد که داده ها از مراکز آمار و بانک مرکزی ایران است استخراج شده است. جامعه آماری در این پژوهش نیز، اطلاعات آماری و اسنادی مربوط به کل زنان کشور در همه سنین و همچنین آمارهایی در مورد جمعیت کل کشور، تولید ناخالص داخلی، تعداد نشریات منتشره و تعداد خانوار زیر خط فقر بین سالهای 1363 تا 1385 می باشد. نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان می دهد که تاثیر تحصیلات زنان بر شاخص های اقتصادی و اجتماعی توسعه پایدار بسیار زیاد است. همچنین سهم مشارکت زنان در مشاغل مدیریتی و حرفه ای در ایران بسیار کم و متعاقبا تاثیر آن بر شاخص های توسعه پایدار اندک است.