سخن برسر سرمایه اجتماعی و نحوه شکل گیری آن در پیاده راه می باشد. سرمایه اجتماعی که در مبانی نظری خود ریشه در تعاملات اجتماعی دارد چنین تعریف می شود: تعاملات اجتماعی میان افراد که بر اساس هنجار های اجتماعی شکل می-گیرد و منجر به اهداف مشترک میان افراد می شود. هنگامی که سطح تعاملات میان افراد جامعه افزایش یابد موتور محرک این سرمایه روشن شده و سطح این سرمایه نیز افزایش می یابد و باعث بهره مندی جامعه می شود. حال آنکه جامعه امروز به سمتی می رود که استفاده از اتومبیل رو به افزایش است و افراد برای رفع نیاز های روزانه خود از اتومبیل استفاده می کنند. در واقع حرکت راحتر خودرو در فضای شهری باعث شده تا دیدن و دیده شدن از این فضا رخت برچیند و سطح تعاملات اجتماعی کاهش یابد. بنابراین مساله اصلی که تحقیق پیش رو با آن روبه رو است، همین کاهش سطح تعاملات در فضای شهری می باشد( طراحی شهری اجتماعی مدار) و اینکه چگونه می توان پیاده راهی با رویکرد افزایش تعاملات اجتماعی را طراحی کرد تا باعث افزایش سرمایه اجتماعی شود.تحقیق پیش رو در پی یافتن الگوی طراحی با رویکرد اجتماعی که باعث افزایش سطح تعاملات است، می باشد و در نهایت در پی ارائه ضوابطی است که رویکرد افزایش سرمایه اجتماعی را در پی دارد. در این راستا مهمترین فرضیه، آن است که پیاده راه باعث افزاش سرمایه اجتماعی می شود؛ و در تبدیل خیابان نظر شرقی به پیاده راه سطح تعاملات افزایش می یابد. پایان نامه حاضر با نگاهی کیفی ، به روش کتابخانه ای در پی یافتن ریشه های مشترک طراحی شهری و سرمایه اجتماعی بوده وبا روش میدانی و با رویکردی اثبات گرایانه با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه استا ندارد به بررسی رابطه پیاده راه و سرمایه اجتماعی پرداخته و فرضیه های تحقیق را مورد ارزیابی قرار می دهد؛ و به این نتیجه می رسد که پیاده راه عاملی برای افزایش سرمایه اجتماعی می باشد. بنابراین بعد از آنکه تعاملات اجتماعی به عنوان نقطه اشتراک طراحی شهری ، پیاده راه و سرمایه اجتماعی معرفی می شود، این نکته را که پیاده راه باعث افزایش سرمایه اجتماعی می شود را مورد تاکید قرار می دهد . در نهایت به ارائه اسناد هدایت طراحی پیاده راه خیابان نظر شرقی با رویکرد افزایش سرمایه اجتماعی می پردازد.