رغبت و تمایل ذهنی به مشارکت و عضویت و همکاری افراد جامعه در تشکل های غیردولتی و فعالیتهای دسته جمعی سازمان یافته تحت تاثیر زمینه ها و عوامل متعددی می باشد. هدف ما در این تحقیق بررسی ساختار قدرت در خانواده براساس نحوه تصمیم گیری اعضای آن و رابطه آن با مشارکت اجتماعی در ابعاد ذهنی و عملی(در سنین 20 تا 40 سالگی) می باشد. براساس رویکرد نظری تحقیق، وجود الگوهای دموکراتیک در لایه های زیرین اجتماعی بویژه خانواده در دوران مدرنیته به بازتولید و گسترش این الگوها در عرصه های اجتماعی می انجامد و موجبات افزایش رغبت به مشارکت در فعالیتهای جمعی می گردد. که داده های آن براساس روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسشنامه گردآوری و مورد بررسی و تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 345 نفر شد که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و به صورت تصادفی انتخاب گردیده اند. یافته های تحقیق نشانگر آنست که بین ساخت قدرت در خانواده و مشارکت اجتماعی ذهنی همبستگی معنادار وجود دارد. در واقع با دموکراتیک شدن ساخت قدرت در خانواده و امکان مشورت و شرکت تمامی افراد در تصمیم گیریهای آن، موجب افزایش تمایل آنها به فعالیتهای جمعی و تقاضای مشارکت می شود. اما رابطه معناداری بین ساخت قدرت در خانواده با مشارکت عملی مشاهده نگردید. براساس یافته های تحقیق، مردان جامعه آماری بیشتر از زنان مشارکت اجتماعی عملی رسمی دارند. همچنین تفاوتهای معناداری بین میزان تحصیلات پاسخگویان و میانگین مشارکت ذهنی شان مشاهده گردید.