تنوع ژنتیکی 31 جدایه باکتری xanthomonas arboricola pv. pruni جدا شده از درختان میوه هسته دار که طی سال های 1383-1382 از استان گیلان نمونه برداری و شناسایی شده بودند، با استفاده از نشانگرهای aflp تغییر یافته مورد ارزیابی قرار گرفتند. این کار به منظور بررسی ساختاری جمعیت این باکتری، تنوع ژنتیکی آن و مقایسه پروفایل ژنتیکی این باکتری با سایر باکتری ها صورت گرفت. یک جدایه از باکتری pseudomonas syringae pv. syringae جدا شده از گندم و 2 جدایه x. axonopodis pv. citri وx. arboricola pv. juglandis به عنوان جدایه های خارج از گروه (outgroup) درنظرگرفته شدند. استخراج dna به روش ون ایس و همکاران(1989) صورت گرفت. تهیه و هضم آداپتور، هضم dna واتصال آن به آداپتور هضم شده صورت گرفت. دوازده آغازگر اختصاصی برای تکثیر dna به کارگرفته شد. جدا سازی قطعات حاصل از تکثیر روی ژل آگاروز 5/1 درصد صورت گرفت. دوازده آغازگر به کار گرفته شده، درمجموع 285 نوار چند شکل ایجاد کردند. آغازگر 35 و36 با 30 باند و آغازگر 4 و 18 با 19 باند بیشترین و کمترین قطعات تکثیری را به خود اختصاص دادند. آغازگر12 و 18 به ترتیب با 30/0 و 15/0 بیشترین و کمترین مقدار تنوع ژنی نی (h)، آغازگر12 و 18 به ترتیب با 30/0 و 15/0 بیشترین و کمترین مقدار محتوای اطلاعات چند شکلی (pic) و آغازگر 12 و 18 به ترتیب با 47/0 و 27/0 بیشترین و کمترین میزان شاخص شانون را به خود اختصاص دادند. ماتریس تشابه بین ژنوتیپ ها با استفاده از ضریب تطابق ساده ترسیم و تجزیه خوشه ای به روش upgma انجام شد. نتایج نشان داد که با سطح تشابه 77 درصد جدایه ها در 6 گروه مجزا قرار گرفتند. جدایه p. s. pv. syringae و x. ax. pv. citri هر کدام به طور جداگانه درگروه های مجزا و تمام جدایه های x. arboricola در 4 گروه دیگر قرار گرفتند. نشانگرهایaflp تنوع ژنتیکی بین جدایه های این باکتری را نشان دادند. ارتباطی بین گروه بندی جدایه ها با استفاده از الگوهای باندیaflp و گونه گیاه میزبان و منطقه جغرافیایی وجود نداشت. اما نشانگرaflp جدایه های باکتری سایرگونه های جدا شده از میزبان های غیر هسته دار را به خوبی از جدایه های x. arboricola pv. pruni - جدا شده از درختان میوه هسته دار- متمایز کرد. تنوع بین جمعیتی از تنوع درون جمعیتی بیشتر است. بیشترین فاصله ژنتیکی بر اساس شاخص nei بدون احتساب اریبی و با احتساب اریبی بین جمعیت گوجه سبز و گروه خارجی وجود دارد و بیشترین تشابه ژنتیکی بر اساس شاخص nei بدون احتساب اریبی و با احتساب اریبی بین جمعیت های آلو و گیلاس دیده می شود. بالا بودن میزان تشابه ژنتیکی بین جمعیت های باکتری جدا شده از گونه های مختلف هسته داران را می توان به یکسان بودن منطقه جغرافیایی و اقلیمی جدایه ها و نیز تشابه بسیار زیاد گونه گیاهان میزبان (درختان میوه هسته دار) نسبت داد.