منطقه مورد مطالعه در محدوده ای به مختصات 30°53 تا 20°53 طول شرقی و 00°32 تا 40°31 عرض شمالی است که در حدود 85 کیلومتری غرب شهر یزد و 5 کیلومتری جنوب غرب شهر ندوشن قرار دارد. بر اساس تقسیم بندی زون های ساختاری ایران این منطقه جزء زون ساختاری ارومیه- دختر است. این مجموعه شامل تناوبی از روانه های گدازه (بازالت آندزیتی، آندزیت، داسیت، ریوداسیت و ریولیت) و نهشته های آذرآواری (توف، ایگنمبریت و آگلومرا) به سن ائوسن می باشد. سنگ های آتشفشانی فلسیک این منطقه بیشتر دارای بافت های پور فیریک و شیشه ای است. کانی شناسی، فنوکریست در این سنگ های فلسیک شامل پلازیوکلاز، کوارتز، آمفیبول، کلینوپیروکسن به همراه کانی های فرعی اپاک (اکسید های fe-ti )، آپاتیت و زیرکن است. خمیره این سنگ ها ریز بلور تا شیشه ای است. بافت میکروگرانولار گواه بر فراوانی نسبی ریز بلورهای کوارتز درخمیره این سنگ ها می باشد. بر اساس داده های ژئوشیمیایی عناصر اصلی و نادر، سنگ های آتشفشانی منطقه مورد مطالعه از نوع کالک آلکالن پتاسیم بالا تا شوشونیتی و اشباع تا فوق اشباع از آلومین می باشد. سنگ های آتشفشانی فلسیک مورد بررسی غنی شدگی از lile (نظیر (k, ba, rb و تهی شدگی از عناصرhfse (مانند nb, ti, ta ) را نشان می دهد که از نشانه های وابستگی این سنگ ها به محیط فرورانش است. فرآیندهای afc نقش اصلی در به وجود آمدن سنگ های فلسیک منطقه را داشته است .با توجه به فراوانی و نسبت عناصر نادر سنگ های این منطقه را می توان مربوط به حاشیه قاره ای فعال دانست. یکی از نمونه های آنالیز شده در محدوده آداکیت قرار گرفته است و اغلب نمونه های دیگر تمایل اندکی به سمت آداکیت ها دارند. ذوب بخشی پوسته اقیانوسی فرورونده احتمالاً در تشکیل نمونه آداکیتی نقش داشته است.