عصر روشنگری زمان شکل گیری ایده های مدرن تربیتی- آموزشی بود اما تاکید بیش از اندازه ی دوشاخه مهم فلسفی زمان یعنی عقل گرایی و حس گرایی بر دقت و وضوح، انسان عصر روشنگری را نسبت به دیگر تواناییهایش نابینا کرده و موجب به وجود آمدن افرادی تک بعدی شد که افتخارعقلانیتشان، تاکید شان بر تجربه فردی، به مبارزه طلبیدن منطق نیاکانشان وافسون زدایی شان از دنیا وتمام آنچه با حواس پنجگانه قابل درک نبوده و یا در محدوده ی عقل انسانی نمیگنجید، تمام این افتخارات روشنگرایانه و بسیاری دیگر که در مقابل آنچه تاریکی قرون وسطایی مینامید، نتیجه ای معکوس داشت و به انقلابی غیرعقلانی درست در مرکز روشنگری یعنی فرانسه منجر شد. ژان ژاک روسو، رهبر سیاسی و تربیتی عصر روشنگری و در عین حال اولین منتقد آن، کتاب خود امیل یا درباره ی تعلیم و تربیت را در حالی نوشت که طرفدارانش با وسواس کامل در صدد به کارگیری دقیق آموزشهای او بودند ولی نسل بعد یعنی رمانتیکها و در راس آن ادموند برک و بعد ویلیام وردذورث این کتاب را که بعدا به عنوان بیانیه ی تعلیم و تربیت روشنگری مشخص شد، آماج انتقاد خود قرار دادند. ویلیام وردذورث که با شیوه ی روشنگری تعلیم دیده و بزرگ شده بود در ابتدا مجذوب ایده های نوین روسو میشود ولی بعدا با تغییر موضع سیاسی و به تبع آن تربیتی خود از نظریات سیاسی-تربیتی ادموند برک طرفداری میکند.این پایان نامه تلاشی است برای روشن کردن اهمیت تعلیم و تربیت رمانتیک و دستاوردهای آن، همچنین بر آن است تا شکل گیری ایده های تربیتی وردزورث را از آغاز اولین نسخه ی 1805 تا نسخه ی 1850 "پریلود" بررسی کند.