برش نمکه در 65 کیلومتری شمال دامغان قرار دارد.در برش نمکه سازند خوش ییلاق بصورت گسله بر روی توالی های نئوژن قرار گرفته است و روی آن را سازند آهکی مبارک تقریبا بصورت پیوسته ای می پوشاند. ضخامت سازند خوش ییلاق در برش نمکه بالغ بر 533 متر می باشد. سنگ شناسی سازند خوش ییلاق در برش نمکه متشکل از تناوب تقریبا یکنواختی از آهک و آهک های مارنی فسیل دار نازک تا متوسط لایه خاکستری رنگ، همراه با شیل می باشد.سازند خوش ییلاق در برش نمکه همچون برش الگو، دارای فسیل های فراوانی از بازوپایان، نرم تنان، مرجان ها، تریلوبیت، برایوزوآ و تنوعی از میکروفسیل ها می باشد. در این پژوهش نزدیک به2543 نمونه بازوپا جمع آوری و28 گونه بشرح ذیل مورد شناسایی قرار گرفت : leptagonia sp., aulacella interlineate (sowerby 1840), schizophoria impressa (hall 1867), megalopterorhynchus chanakchiensis (abramian1954), centrorhynchus charakensis (brice 1967), evanescirostrum sp., paurogastroderhynchus nalivkini (abramian 1957), athyris tau nalivkin, 1937, athyris sp., lamellosathyris sp., cleiothyridina coloradensis (girty 1900), composita globosa (krest &krap), cyrtospirifer semibugensis nalivkin 1937, dichospirifer piriformis brice, 1971, dichospirifer thylakistoides brice, 1971, prospira lapparenti brice, 1999, prospira struniana (gosselet, 1879), cyrtiopsis lapparenti brice, 1970, rigauxia crassiplicatus (brice 1971), rigauxia cyrtinaeformis (brice 1971), syringospira cf. prima kindle, 1909. dimitria seminoi verneuil, 1850, shellwienella sp. schunchertella sp., mesoplica praelonga (sowerby, 1840), buxtonia scabricula (sowerby 1814),sentosia sp., avonia niger (gosselet j., 1888) بر اساس داده های بیواستراتیگرافی می توان 28 گونه بازوپایان شناسایی شده را در دو بیوزون محلی دسته بندی نمود. بیوزون تجمعی اول که مربوط به قسمتهای زیرین برش می باشد ودارای گونه فسیل dimitria seminoi است شاخص فامنین میانی و بیوزون تجمعی دوم که قسمتهای میانی و بالایی سازند خوش ییلاق را در برش نمکه دربرمی گیرد و دارای گونه های avonia nigerو schizophoria impressa, و aulacella interlineate, paurogastroderhynchus nalivkini, ,megalopterorhynchus chanakchiensis mesoplica praelonga , buxtonia scabricula, به سن فامنین پسین است .بیوزون ها و بازوپایان شناسایی شده در این برش با مناطق اطراف ایران یعنی افغانستان، قزاقستان و ارمنستان قرابت فراوانی دارد.