رابطه اخلاق و سیاست از موضوعات مهمی است که ذهن اندیشمندان را در طول تاریخ به خود معطوف کرده ، در بخش های مهمی از آثار آنان به تبیین این رابطه تعیین کننده پرداخته شده است . سیاست در هر گستره ای ، نمی تواند فارغ از دایره مباحث اخلاقی تنظیم و اعمال شود . سیاست متعهد به تدبیر امور، برقراری و تأمین نظم در جامعه می باشد در این پژوهش پیوند اخلاق و سیاست در اندیشه و عمل آیت الله خامنه ای و تأثیر آن در سرنوشت سیاسی ، مورد بررسی قرار گرفت که نشان می‏دهد ایشان ، برای نیل به هدف‏های اخلاق اسلامی و سعادتمندی انسانها هیچگاه ‏مسیری غیراخلاقی را طی نکرده است . از یک سو اهدافی اخلاقی و مبتنی براخلاق اسلامی را مطرح و پی می‏گیرد و از سوی دیگر راه دستیابی به این اهداف را با زیر ساخت‏های ‏اخلاقی تحکیم می‏بخشند تا بتواند در حد توان خود ، جامعه اسلامی را به سوی سعادتمندی هدایت و رهنمون سازد.

پر واضح است که در قیام انقلابی حسین بن علی (ع)، بر ضد دستگاه حاکم اموی که با خواستهای عدالت محوری، ضربه به مشروعیت خلافت نامشروع اموی و تلاش در جهت اعلام حقانیت، امامت و ولایت وارد عرصه ی تاریخ شد تا کشتی تشیع را از بستر ناآرام زمانه و ناملایمات دشمنان، به ساحل آرامش رهنمون سازد و جامعه ای آرمانخواه را با فرهنگی مترقی شکل داده و رهبری نماید. در حقیقت قیام عاشورا که به زندگانی پرخیر و برکت حسین بن علی (ع)، امام سوم شیعیان پایان بخشید، فصل نوینی را در تاریخ تحولات سیاسی، اجتماعی و مذهبی ایفا نمود که می توان از آن با عنوان مهندسی فرهنگی امام حسین (ع) یاد کرد. در همین راستا، این پژوهش بر آن است، هر چند کوتاه نگاهی تحلیلی به برخی از مهمترین مبانی مهندسی فرهنگی امام حسین (ع) که دامنه ای به وسعت تاریخ و ژرفایی به وسعت فرهنگ جوامع شیعی دارد بیاندازد تا مشخص شود تحولات ناشی از فرهنگ سازی آن امام بزرگوار، در حوزه های سیاسی، مذهبی و ادبی تا چه میزان بالیده است.