چکیده: تاثیر مصرف پتاسیم و منیزیوم بر عملکرد و صفات گیاهی گلرنگ رقم گلدشت طی آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 1388 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار مطالعه گردید. فاکتورها شامل سه سطح پتاسیم (صفر، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار به صورت فسفات پتاسیم) و سه سطح منیزیم (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار به صورت سولفات منیزیم) بودند. حداکثر ماده خشک کل (5/850 و 7/854 گرم ماده خشک در مترمربع) با دریافت 1300 روز- درجه رشد با حداکثر مقادیر پتاسیم و منیزیوم (120 و 150 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که در مقایسه با شاهد به ترتیب 4/17 و 1/18 درصد افزایش نشان داد. بالاترین مقدار شاخص سطح برگ (98/3 و 62/3) به ترتیب مرتبط با مصرف 120 و 150 کیلوگرم در هکتار پتاسیم و منیزیم بود که در 1100 روز- درجه رشد اتفاق افتاد. با افزایش مصرف کودهای پتاسیم و منیزیم بر محتوای پتاسیم در گلرنگ افزوده شد. مصرف پتاسیم تاثیر مثبتی بر محتوی کلسیم گیاه داشت در حالیکه با افزایش مصرف منیزیم، کلسیم گیاه کاهش نشان داد. جذب سدیم با مصرف کود پتاسیم کاهش یافت. مصرف پتاسیم تاثیر معنی داری بر میزان کلروفیل نداشت، در حالی که مصرف منیزیم بر این صفت معنی دار بود. مصرف پتاسیم و منیزیم به ترتیب باعث افزایش و کاهش محتوی رطوبت نسبی شد. با مصرف هر دو فاکتور کودی میزان پایداری غشاء سیتوپلاسمی افزایش یافت. اثر متقابل فاکتورهای کودی تاثیر معنی داری بر پتانسیل اسمزی داشت و بهترین ترکیب تیماری بر این صفت مصرف بالاترین سطح از هر دو کود بود. بیشترین شاخص برداشت در سطح دوم کود پتاسیم به دست آمد. بیشترین تعداد طبق در بوته با مصرف 120 و 75 کیلوگرم پتاسیم و منیزیم در هکتار به دست آمد و بالاترین تعداد دانه در طبق متعلق به سطح کودی 60 و 150 کیلوگرم پتاسیم و منیزیم در هکتار بود. کمترین و بیشترین مقدار عملکرد دانه گلرنگ (7/1563 و 1/2747 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب با عدم مصرف و کاربرد 120 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به دست آمد، همچنین بیشترین و کمترین مقدار این صفت (8/2346 و 6/2061 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 150 کیلوگرم منیزیم در هکتار و عدم مصرف آن به دست آمد. بالاترین عملکرد روغن دانه در سطح 120 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به دست آمد.