با افزایش تعداد آمد و شد در سطح جاده ها و خرابی های ناشی از آن، نگهداری راه ها را با مشکلات عدیده ای روبرو ساخته است. افزایش عمر سرویس و بالا بردن استقامت آسفالت در برابر بارهای حاصل از ترافیک، از مقوله هائی است که پیوسته مورد توجه دست اندرکاران ساخت جاده ها بوده است. بسیاری از مشکلات پدید آمده در سطح جاده ها بعلت کافی نبودن خاصیت ارتجاعی لایه های آسفالتی می باشد؛ لذا تلاش محققین برای استفاده از قیر پلیمری، جهت بالا بردن خاصیت ارتجاعی آسفالت در سال های اخیر افزایش یافته است. همچنین در دهه اخیر، با توجه به مزایای آسفالت متخلخل نسبت به بتن آسفالتی گرم، آزمایشات متعددی بر روی این نوع آسفالت صورت گرفته است. با توجه به مطالعه و بررسی آزمایشات صورت گرفته بر روی موضوعات فوق، به نظر می رسد گستره مطالعات و آزمایشات، در زمینه استفاده از قیرهای مخلوط با پلیمر و برخی از افزودنی ها، در آسفالت متخلخل ومقایسه آن با بتن آسفالتی گرم، ناکافی بوده است. لذا در این پژوهش تأثیر میزان پلیمر sbs، کربن سیاه و پودر لاستیک، بر روی مقاومت مارشال، نرمی آسفالت و همچنین بالا بردن مدول آسفالت، در دو نوع دانه بندی توپر و میان تهی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که استفاده از پلیمر sbs و همچنین پودر لاستیک بازیافتی، مقدار استقامت و مدول آسفالت را در بتن آسفالتی گرم و آسفالت متخلخل، افزایش داده و باعث ارتجاعی تر شدن آسفالت می شود؛ لکن افزودن کربن سیاه سبب کاهش پارامترهای مورد آزمایش گردیده است. همچنین تأثیر گذاری مواد پلیمری sbs در افزایش مقاومت مارشال آسفالت در مقایسه با مواد افزودنی پودر لاستیک بازیافتی محسوس تر است.