جذب تشدید امواج مغناطوهیدرودینامیک در لوله های شار مغناطیسی استوانه ای تراکم ناپذیر در حضور پیچش مغناطیسی و لایه بندی چگالی، بررسی می شود. فرض می کنیم که در لایه ناهمگنی، تغییرات چگالی به صورت خطی باشد. با استفاده از فرمول اتصال، رابطه پاشندگی را برای امواج به دست آورده و به صورت عددی حل می کنیم. به این ترتیب فرکانس ها و میرایی وجه پایه و اولین وجه برانگیخته امواج کینکی و شیاری را به دست می آوریم. نتیجه می شود که با افزایش پیچش مغناطیسی، فرکانس ها، میرایی و نسبت فرکانس به میرایی افزایش می یابند. نسبت دوره تناوب وجه پایه به اولین وجه برانگیخته امواج سطحی کینکی و شیاری در حضور پیچش مغناطیسی کمتر از دو به دست می آید. برای مثال برای وجوه کینکی، پیچش های مغناطیسی و منجر به دو مقدار برای دوره تناوب ها می شوند که با مشاهدات همخوانی دارند. علاوه براین، برای امواج حجمی کینکی پایه، پهنای باند فرکانسی با افزایش پیچش مغناطیسی، افزایش می یابد. همچنین نوسانات با عدم تقارن محوری را در یک لوله شار مغناطیسی باریک تراکم پذیر استوانه ای شکل با بتای صفر که در آن یک هسته پیچشی مغناطیسی احاطه شده و هردو در یک محیط با میدان مغناطیسی طولی قرار گرفته اند، بررسی می کنیم. معادله پاشندگی را استخراج نموده و از حل عددی آن، فرکانس های امواج کینکی و شیاری را به دست می آوریم. برای امواج کینکی، به ازای مقادیر پیچش و در ناحیه پوسته، نسبت دوره تناوب های به دست آمده با مشاهدات تجربی همخوانی دارد. همچنین تاثیر پیچش مغناطیسی ناحیه داخل لوله بر وجوه شیاری بررسی می شود. سرانجام، اثرات لایه بندی چگالی و متغیر بودن سطح مقطع لوله شار مغناطیسی بر نوسانات آلفن پیچشی را مطالعه می کنیم. فرکانس ها، نسبت دوره تناوب وجه پایه به اولین وجه برانگیخته و ویژه توابع امواج آلفن پیچشی را به دست می آوریم. نتایج عددی نشان می دهند که لایه بندی چگالی و متغیر بودن سطح مقطع لوله شار مغناطیسی، اثرات متضادی روی خواص نوسانی امواج آلفن پیچشی دارند.

در این پایان نامه، ابتدا به بررسی دلایل شتاب انبساط کیهان با استفاده از مشاهدات رصدی می پردازیم. مدل های ثابت کیهان شناسی و گاز پالی تروپ به عنوان مدل هایی برای توصیف شتاب انبساط کیهان معرفی می شوند. از آن جا که مدل های کیهان شناسی توسط پارامترهایی مجهول بیان می شوند از این رو برآورد نقطه ای و فاصله ای برای این پارامترها بر اساس داده های مشاهده شده بر پایه ی یک روش معقول آماری برای سنجیدن چگونگی رفتار مدل ها حائز اهمیت است. اگر این روش های آماری برپایه ی فرضیاتی درست نباشند؛ آنگاه نتیجه گیری حاصل از آنها چندان قابل اعتماد نیست. از این رو باید این فرضیات مورد بررسی قرار گرفته شود. این روش ها شامل روش برآورد ماکسیمم درستنمایی و پیداکردن فواصل اطمینان بر پایه ی فرض نرمال بودن داده ها است. پس از معرفی روش استنباط آماری ناپارامتری خودگردان فرضیه ی (نرمال بودن داده ها) مورد بررسی قرار می گیرد و با استفاده از داده های مشاهداتی هابل و بازنویسی مدل ثابت کیهان شناسی توسط رهیافت مدل رگرسیونی شرایطی برای استفاده از این روش استنباط ناپارامتری خودگردان مهیا خواهد شد و نشان داده می شود که توزیع خودگردان برآوردگر پارامتر چگالی ماده ی تاریک نرمال نیست. فواصل اطمینان نرمال و خودگردان پارامتر مدل را به دست خواهیم آورد، با استفاده از یک شبیه سازی پوشش تجربی فواصل اطمینان حاصل از روش خودگردان و نرمال مقایسه خواهند شد. در پایان نتایج حاصل از پوشش تجربی به عنوان یک آزمون، برتری روش استنباط ناپارامتری خودگردان بر استنباط پارامتری (بر اساس فرض نرمال بودن داده ها) را نشان خواهند داد. همچنین برآورد نقطه ای و فاصله ای پارامترهای دو مدل مذکور را بدون داشتن تابعی از مشاهدات به عنوان برآوردگر آن ها، به روشی جدید و با در نظرگرفتن توزیع پیشین آن ها (معمولا یکنواخت)، از روش حداقل مربعات و خودگردان به دست می آوریم. از مقایسه ی پوشش تجربی فواصل خودگردان با پوشش تجربی فواصل نرمال، برتری روش ناپارامتری خودگردان بر روش پارامتری بر اساس فرض نرمال مشاهده می شود.