یکی از دلایل پویایی و کارآمدی نظام های آموزشی پیشرفته در کشورهای توسعه یافته این است که در آن نظام ها مدام روش های یاددهی – یادگیری را مورد مطالعه و بررسی قرار داده اند و همواره از بهترین روش ها و اثر بخش ترین آنها استفاده نموده اند . در دهه های اخیر از طرف متخصصین تعلیم و تربیت تلاش های زیادی صورت گرفته تا این امر تحقق یابد. این پژوهش به صورت کمی اثرات یادگیری مشارکتی و سنتی را در زمینه ی یادگیری و نگرش به درس فیزیک با هم مقایسه نموده است . هدف اصلی این پژوهش نیز برآورد و مقایسه ی این دو نوع روش بوده است .به همین منظور برای این تحقیق با توجه به یک فرضیه ی کلی در نظر گرفته شده دو فرضیه مورد آزمون قرار گرفتند . نوع تحقیق نیمه آزمایشی پیشنهاد شد و همینطور نمونه ای بصورت خوشه ای مرحله ای به حجم صد نفر از دانش آموزان پسر پایه ی اول متوسطه ناحیه ی دو شهر اصفهان در سال تحصیلی 89-88 انتخاب گردیدند که در دو گروه مشارکتی و سنتی به مدت شش هفته تحت آموزش قرار گرفتند . بعد از مقایسه ی پیش آزمون پیشرفت تحصیلی و نگرش به درس این دو گروه با یکدیگر و انجام آزمون های آماری t مستقل و وابسته در سطح معنا داری 05/0 p< مشخص شد گروهی که به صورت مشارکتی آموزش دیده بودند در مقایسه با گروهی که به صورت سنتی تحت آموزش قرار داشتند هم در پیشرفت تحصیلی و هم در نگرش به درس فیزیک از خود عملکرد بهتری را نشان داده اند. به عبارت دیگر با توجه به نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها هر دو فرضیه ی این پژوهش تأیید شد .