امروزه به دلیل مباحث رقابتی جدیدی که در بسیاری از دانشگاه های ایران به وجود آمده، آن ها را در یک فرایند تغییر درگیر نموده است که بر این اساس آن ها سعی می کنند تا با تطبیق خود با این مباحث جدید، رضایت بیشتری را برای مشتریان و دانشجویان خود فراهم آورند. دانشگاهها به منظور به انجام رساندن وظایف خطیر و پویایی و ارتقای خود، نیازمند الگو و ابزار مناسب برای ارزیابی و اطمینان کیفی از روند برنامه ها و فرایندهای مربوط و کارایی و اثربخشی دانش آموختگان خود و مهمتر از همه میزان رضایتمندی آنان است. رضایتمندی، منعکس کننده موثر بودن تمام حیطه های آموزشی از لحاظ علمی وعملی است. هدف این تحقیق مطالعه رضایت مندی دانشجویان دانشگاه پیام نور از ارائه خدمات دانشجویی می باشد. در این تحقیق کلیه ی ورودی های کارشناسی سال های 1384، 1385 و 1386 دانشگاه پیام نور مرکز تهران به عنوان جامعه آماری می باشند که بر اساس جدول مورگان، تعداد 379 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. نوع این تحقیق کاربردی و روش آن، میدانی و از نوع توصیفی - پیمایشی می باشد و ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ی نامه ساخته شده توسط دکتر صمد ایزدی و همکاران که با تاکید بر مدل efqm (تصورات کلی از گروه آموزشی، محصولات و خدمات، ارائه آموزش و پیگیری پس از ارائه خدمات آموزش و وفاداری به دانشگاه) به سنجش رضایت مندی دانشجویان می پردازد. در این پژوهش تحلیل ها با استفاده از نرم‏افزار (spss) ، آماره های توصیفی( فراوانی، درصد، میانگین) و باتوجه به ماهیت سوال های پژوهش از آزمون مناسب آماری t-test ( t تک گروهی و t گروههای مستقل) و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که میانگین مشتری محوری دانشگاه پیام نور در سطح کم ارزیابی می شود و این بدان معناست که دانشجویان رضایت کمی از این دانشگاه دارند، همچنین تفاوت معناداری بین گروههای آموزشی دانشگاه پیام نور مرکز تهران در مقایسه با یکدیگر از لحاظ مشتری محوری مشاهده نمی گردد و میزان مشتری محوری دو دانشکده علوم انسانی و علوم پایه به یک اندازه می باشد.