امروزه تولید نانوالیاف از طریق الکتروریسی به علت سهولت تولید و خواص منحصر به فرد آن ها، توجه محققین بسیاری را به خود جلب نموده است. در این راستا کاربرد پلیمرهای طبیعی به لحاظ دارا بودن خواص مطلوب بیولوژیکی فراوان در کنار خصوصیات فوق العاده ی نانوالیاف می تواند قابلیت ها و توانایی های زیادی را برای لایه ی الکتروریسی شده جهت مصارف خاص ایجاد نماید. با توجه به مزایا و خواص بیولوژیکی مطلوب بیوپلیمر کربوکسی متیل کیتوسان، در این تحقیق، امکان الکتروریسی این بیوپلیمر بررسی شده است. نتایج نشان داد که کربوکسی متیل کیتوسان در حلال های آلی اتانول، متانول، استون، استونیتریل، دی متیل استامید، دی متیل-سولفوکساید و دی متیل فرمامید حل نمی شود. اما در فرمیک اسید، استیک اسید و تری فلئورواستیک اسید قابل حل می باشد. از این میان تنها زمانی که تری فلئورواستیک اسید به عنوان حلال استفاده شد، الیاف کربوکسی متیل کیتوسان روی صفحه ی جمع کننده ظاهر شدند. به نظر می رسد که ویسکوزیته ی بالا و کشش سطحی پایین تری فلئورواستیک اسید از موثرترین پارامترها در قابلیت الکتروریسی محلول کربوکسی متیل کیتوسان/تری فلئورواستیک اسید باشد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نانوالیاف تولیدی نشان داد که بهبود شرایط الکتروریسی جهت تولید الیاف یکنواخت و بدون دانه الزامی است. به همین جهت درصدهای مختلف از دی-کلرومتان به محلول کربوکسی متیل کیتوسان/تری فلئورواستیک اسید اضافه شد. شرایط بهینه برای تولید الیاف یکنواخت کربوکسی-متیل کیتوسان در محلول تری فلئورواستیک اسید/دی کلرومتان به صورت نسبت 30:70 و با غلظت 5% کربوکسی متیل کیتوسان مشخص شد. میانگین قطر نانوالیاف حاصله 261 نانومتر بود. به منظور بهبود خواص مکانیکی وب نانوالیاف تولیدی، پلی کاپرولاکتون به کربوکسی متیل کیتوسان اضافه شد. نتایج تست خواص مکانیکی نشان داد که استحکام وب نانوالیاف مخلوط کربوکسی متیل-کیتوسان/پلی کاپرولاکتون (60:40)، بیش از 4 برابر وب نانوالیاف خالص کربوکسی متیل کیتوسان می باشد. قطر نانوالیاف مخلوط کربوکسی متیل کیتوسان/پلی کاپرولاکتون در محدوده 329-277 نانومتر بود. نتایج مربوط به بررسی خواص فیزیکی وب نانوالیاف مخلوط کربوکسی متیل کیتوسان/پلی کاپرولاکتون، حاکی از کاهش درصد جذب رطوبت و افزایش میزان بلورینگی در اثر افزایش نسبت پلی کاپرولاکتون در مخلوط آن با کربوکسی متیل کیتوسان می باشد.