در بین مشکلات ، اضطراب مدرسه یکی از معضلات مربوط به نظام آموزش و پرورش به طور اعم و دانش آموزان به طور اخص می باشد و توجه به این نکات باعث می شود بدانیم چرا اولیاء و مربیان می خواهند بدانند چه عواملی باعث برهم زدن آرامش روانی و ایجاد تعارض در دانش آموزان است. پژوهش کنونی نیز تلاشی برای اقدامات اثر بخش در جهت مشکلات و مسائل درونی دانش آموزان بوده است. این تحقیق با هدف بررسی رابطه اضطراب مدرسه و باورهای خودکارآمدی عمومی با پیشرفت تحصیلی صورت گرفته است.این پژوهش از نوع پژوهش توصیفی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 15 شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای تعداد 370 نفر از آنها از هر سه پایه به عنوان نمونه ی تحقیق انتخاب شدند . برای جمع آوری اطلاعات دانش آموزان به دو پرشنامه اضطراب مدرسه فیلیپس و باورهای خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران پاسخ دادند. برای تحلیل داده های بدست آمده از دو روش رگرسیون یک متغیره و چند متغره و همچنین از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. پس از تجزیه و تحلیل دادها نتایج زیر بدست آمد: بین خودکارآمدی و اضطراب مدرسه ارتباط مثبت و معناداری بود. اضطراب مدرسه می تواند پیش بین کننده خوبی برای پیشرفت تحصیلی باشد. بین واکنشهای فیزیولوژیکی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دارد وجود دارد. بین ترس از ابراز وجود و پیشرفت تحصیلی ارتباط معنی داری دیده شد. خودکارامدی می تواند یک پیش بینی کننده عالی برای پیشرفت تحصیلی باشد . سهم هریک از متغیرهای اضطراب مدرسه و خودکارآمدی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی متفاوت بود یعنی خودکارآمدی پیش بینی کننده بهتر و قوی تری برای پیشرفت تحصیلی بود.