امامزاده اسماعیل اصفهان یکی از مجموعه بناهایی است که ساخت آن از اوایل اسلام آغاز، در هر دوره تاریخی قسمت هایی به آن اضافه شده و مرمت آن تا به حال ادامه داشته است. بخش قابل توجهی از این مجموعه دارای آثار تاریخی و هنری ارزشمندی ازجمله آثار چوبی نظیر؛ روزن، در، صندوق، ضریح، پاساد و سقف است. مطالعه و بررسی های انجام شده در خصوص این بنا، هنرهای سنتی به کاررفته در آن و نیز یکی از آثار چوبی امامزاده متعلق به دوره مظفری در دایره المعارف های معتبر، گویای اهمیّت مجموعه امامزاده و هنرهای چوبی موجود در آن است. بررسی ویژگی های فنی و هنری آثار چوبی موجود در بنا، شیوه های اجرایی و ساختار کلی طرح، مشخصه ها و سبک دوره تاریخی مربوط به هر اثر چوبی را نشان می دهد. همچنین با توجه به مطالعات تطبیقی آثار چوبی با یکدیگر، با هنرهای سنتی موجود در بنا و نیز برخی نمونه های چوبی مشابه و معاصر با آن ها، آثار چوبی مجموعه مربوط به چهار دوره تاریخی – از دوره آل مظفر تا قاجار- هستند. از آن جا که گسترش و تکامل مجموعه به شکل حاضر مربوط به دوره صفوی است، آثار چوبی این دوره در امامزاده بیشتر از سایر دوره ها به چشم می خورد. پس از دوره صفوی، بیشترین آثار به جای مانده شامل؛ دو درگنجه، یک میان در و یک صندوق مربوط به دوره تیموری است. روش کلی تحقیق توصیفی- تحلیلی – مقایسه ای است. کلید واژه: اصفهان، بنای امامزاده اسماعیل، آثار چوبی، ویژگی های فنی و هنری.