استفاده از سوخت های فسیلی به عنوان اصلی ترین منبع تولید کننده گازهای گلخا نه ای طی ده های گذشته باعث انتشار مقادیر بسیار این گازها در اتمسفر شده است. جهت کاهش این اثرات دو راه کار ارائه شد. اولین راه کار تغییر سوخت صنایع از سوخت های فسیلی به سوخت های تجدید پذیر بود و راه کار دوم به جمع آوری و ذخیره سازی گازه های تولیدی از صنایع اشاره داشت. با توجه به محدودیت های بیشمار در استفاده از سوخت های تجدید پذیر در حال حاضر تکنولوژی های جذب و جمع آوری گازه های گلخا نه ای به خصوص دی اکسید کربن به عنوان مهم ترین این گاز ها توسعه یافت. تکنولوژی (carbon capture and storage)ccs به مجموعه فعالیت هایی که جهت جمع آوری، انتقال و ذخیره سازی دی اکسید کربن در ذخائر محتمل ذخیره سازی مورد استفاده قرار می گیرد، اشاره دارد. جهت ذخیره سازی دی اکسیدکربن در بین گزینه های محتمل، ذخائر آب شور زیر زمینی پتانسیل بالائی جهت ذخیره سازی داشتند. هت ذخیره سازی در سفره های آب شور در ابتدا دی اکسید کربن به ورت مستقیم به سفره های زیر زمینی تزریق می شد که مشکلاتی از قبیل خطر نشت مجدد دی اکسیدکربن و افزایش فشار مخزن هدف را به همراه داشت. جهت غلبه بر این مشکلات و افزایش بهره وری روش ex situ مطرح شد. در این روش آب شور به سطح زمین منتقل و طی فرایندی با دی اکسید کربن در تماس قرار گرفته و مخلوط حاصل مجددا به منابع زیر زمینی تزریق می گردد. در این پایان نامه به عوامل موثر در افزایش بهره وری انحلال در روش ex situ از قبیل اندازه ذرات، شرایط ترمودینامیکی فرایند اشاره شده و شبیه سازی نمونه عددی توسط نرم افزر matlab جهت درک بهتر رفتار مخلوط در فرایند تزریق مورد مطالعه قرار گرفته شده است.