درس املا از دروسی است که در آموزش فارسی و انگلیسی در مدارس ایران حائز اهمیت فراوان است ولی در نظام آموزشی ایران موضوع املای عربی در ماده ی درسی عربی گنجانده نشده است و هیچ گواه یا نشانه ای که حاکی از توجه معلمان به املای عربی است، در مدارس یافت نمی شود. این امر از نقاط ضعف شیوه های آموزش در مدارس ماست چرا که فواید املا فقط محدود به نگارش صحیح کلمات نیست و دارای اهداف آموزشی گسترده تری است هر چند که به نظر می رسد که مسأله ی املای عربی کاملاً مورد غفلت واقع شده است. این پژوهش برخی از نقایص تدریس زبان عربی در ایران را نشان می دهد و دارای دو بعد نظری و کاربردی است؛ بعد نظری دربرگیرنده ی دو فصل است که به بیان اهمیت املای عربی، انواع و فواید آن و ارتباطش با سایر مهارت های زبانی و شناختی می پردازد. بعد کاربردی پژوهش عبارت است از اقدام پژوهشگر به انتخاب دو کلاس همگن متشکل از 52 دانش آموز سال اول از دبیرستان قدس شهرستان میبد (استان یزد) در سال تحصیلی 88-87 .در این پژوهش با انتخاب دو گروه آزمایش درضمن درس عربی به تمرینات املای عربی برای گروه آزمایش پرداختیم و به گروه گواه باتکیه بر ماده ی مصوب از طرف آموزش و پرورش تمرین املا ندادیم. سپس سطح مهارت زبانی دو گروه از طریق دو آزمون ابتدایی و پایانی (پیش آزمون و پس آزمون) سنجیده شد. فرضیه های پژوهش حاضر مبتنی بر اعتقاد به تأثیر مثبت تمرین املای عربی در تقویت دو مهارت شنیداری و نوشتاری دانش آموزان است. نتایج پژوهش که متکی بر دو آزمون می باشد، نشان می دهد که دانش آموزان فارسی زبان آموزش دیده در زمینه ی املای عربی، نسبت به دانش آموزان آموزش ندیده از نظر توانش زبانی برتری آشکاری دارند. و این امر فرضیه های پژوهش را تأیید می کند.