هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی دو روش آموزشی شناختی-رفتاری و مهارتهای تنظیم هیجان بر وضعیت تحصیلی دانش آموزان دارای اضطراب امتحان می باشد. روش این پژوهش به صورت آزمایش میدانی گسترش یافته با پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. نمونه پژوهش شامل 60 آزمودنی دارای اضطراب امتحان بود که از میان 438 دانش آموز دختر سال اول دبیرستان شناسایی و به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها، از مصاحبه بالینی، پرسشنامه اضطراب امتحان، مقیاس خودکارآمدی، مقیاس تعلل ورزی، شاخص شایستگی تحصیلی و پرسشنامه سازگاری تحصیلی دانش آموزان استفاده شد. داده های پژوهش با روشهای آماری تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین تفاضل میانگین نمرات اضطراب امتحان، خودکارآمدی، سازگاری تحصیلی، شایستگی تحصیلی و تعلل ورزی در سه گروه شناختی-رفتاری، تنظیم هیجان و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون توکی نیز نشان داد که اضطراب امتحان و تعلل ورزی دانش آموزان در گروههای شناختی- رفتاری و تنظیم هیجان در مقایسه با گروه گواه به طور معنی داری کاهش یافت. و اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بیشتر بوده است. همچنین نتایج آزمون توکی نشان داد که خودکارآمدی، شایستگی تحصیلی و سازگاری تحصیلی در دانش آموزان دارای اضطراب امتحان در گروههای شناختی- رفتاری و تنظیم هیجان در مقایسه با گروه گواه به طورمعنی داری افزایش یافت و اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری بیشتر بوده است. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه پیشگیری و درمان دانش آموزان دارای اضطراب امتحان دارد.