این تحقیق به منظور بررسی تاثیر ابعاد الگوهای ارتباطی یعنی جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری هم نوایی بر روی خودپنداره تحصیلی و همچنین بررسی نقش واسطه گری تایید والدین صورت گرفت. شرکت کنندگان این پژوهش 482 نفر، شامل 237 پسر و 245 دختر در مقطع اول دبیرستان شهر شیراز بودند که به روش خوشه ای چند مرحله ای از نواحی آموزش و پرورش شهرستان شیراز انتخاب شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه تجدیدنظر شده الگوی ارتباطات خانواده (فیتزپاتریک و ریچی،1994)، شاخص رفتارهای تأییدی والدین (الیس،2002)، مقیاس خودادراکی مندگلیو و پریت (1995)، بودند. برای بررسی پایایی این ابزارها از آلفای کرونباخ و باز آزمایی و برای بررسی روایی از روش تحلیل عامل و همسانی درونی استفاده شد، ابزارها پایایی و روایی خوبی را نشان دادند. مدل فرضی با استفاده از رگرسیون به شیوه متوالی هم زمان و با بکارگیری مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986) مورد تحلیل گرفت. نتایج نشان داد که بعد جهت گیری گفت و شنود پیشبینی کننده مثبت و قوی و بعد هم نوایی پیشبینی کننده منفی متغییرهای تایید والدین و خودپنداره تحصیلی است. همچنین پس از بررسی ضرایب مسیرهای به دست آمده، معلوم شد که متغییر تایید والدین نقش واسطه ای میان بعد جهت گیری گفت و شنود و خود پنداره تحصیلی دارد.