این پژوهش با هدف بررسی شیوه های سیاست گذاری و مصرف رسانه های اجتماعی مجازی، به بررسی چالش های موجود در حوزه تصمیم گیری برای مصرف این رسانه ها در ایران می پردازد. مسأله مورد بررسی، تعارض میان پارادایم های ذهنی سیاست گذاران و نوع مصرف کاربران این رسانه هاست که به ارائه یک مدل پیشنهادی برای بهبود وضعیت موجود، منتهی می شود؛ در بخش ادبیات نظری، ضمنِ مروری بر تاریخچه، ماهیت و زمینه های شکل گیری انواع رسانه ها / شبکه های اجتماعی مجازی و ویژگی کاربران آنها، سه مدل متمایز از سیاست های رسانه ای مهم دولت ها از دیدگاه مانوئل کاستلز تشریح شده است. پس از آن، سیاست های مبتنی بر شبکه اینترنت با تمرکز بر رسانه های اجتماعی، در نهادهای مختلف سیاست گذاری در ایران دنبال می گردد. چارچوب مفهومی این پژوهش، برگرفته از چهار سویه مسأله محور، یعنی «جامعه»، «فنآوری»، «کاربران» و «سیاست گذاران» بر اساس مضامین استخراج شده از نظریه های پیشین و تجربه های عملی پژوهشگر است که از این رو، ضمن استخراج مباحث کلیدی، سنت مطالعات کیفی را دنبال کرده است. مطالع? پیشینه های پژوهشی فراوان و انتخاب و «مرور سیستماتیک» 19 پژوهش مرتبط با مصرف کاربران رسانه های اجتماعی مجازی در ایران در بخش نخست، و انجام 20 «مصاحب? نیمه ساخت یافته» با مهمترین سیاست گذاران فضای مجازی و رسانه های اجتماعی کشور در بخش دوم، از حیث روش شناسی، داده های اصلی این پژوهش را تشکیل داده اند؛ امتزاج یافته های حاصل از مرور سیستماتیک پژوهش های منتخب، با پیاده سازی و تحلیل مصاحبه ها در نرم افزار تحلیل داده های کیفی مکس کیودا، ضمن کدگذاری اولیه، محوری و گزینشی، معطوف به ارائه یک مدل پیشنهادی برای سیاست گذاری در این حوزه شده است؛ یافته های این پژوهش نشان می دهند که نوع نگاه سیاست گذاران به رسانه های اجتماعی در کشور، با نحوه استفاد? کاربران از آن، لزوماً در تعارض قرار ندارد، اما ناکارآمدی ساختارهای موجود، جدی نگرفتن ابزارهای قانونی، مدیریتی یا کنترلی و نیز پراکندگی شیوه های تصمیم گیری، چالش های فراوانی را برای سیاست گذاری رسانه های اجتماعی به دنبال داشته، که همگرایی و هم افزایی میان نهادهای تصمیم ساز را بسیار دشوار کرده است؛

هدف از این پژوهش بررسی مقایسه ای میزان مراجعه و اعتماد به اخبار و یافتن رابطه بین عوامل موثر بر میزان اعتماد به اخبار دو رسانه تلویزیون (بخش های خبری سیمای جمهوری اسلامی) و اینترنت (وب سایت های خبری) است. با توجه به پیچیدگی و گستردگی موضوع، ضریب نفوذ کم اینترنت در ایران، و لزوم مقایسه ای منطقی بین اخبار این دو رسانه، دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه های وابسته به وزارت علوم شهر تهران، به عنوان جامعه آماری انتخاب شده اند که به نوعی مخاطب نخبه نیز، محسوب می شوند. هرچند روش تحقیق اصلی در این بررسی کمّی (پیمایش) بوده است، امّا روش های کیفی (کتابخانه ای و مصاحبه) نیز، به منظور شناخت عوامل موثر بر اعتماد، به کار گرفته شده است. بر این اساس در مرحله مقدماتی جهت انجام مقایسه ای نظام مند، ضمن مصاحبه و پرسش با سوالات باز، ده بخش خبری و ده وب سایت خبری پر بیننده مشخص شده اند. در پیمایش اصلی، نتایج به دست آمده از پاسخ های نمونه 400 نفره از دانشجویان، که با نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در ده دانشگاه وابسته به وزارت علوم شهر تهران انتخاب شدند، نشان می دهد که سیمای جمهوری اسلامی ایران با وجود دارا بودن ظرفیت های فراوان در جهت جلب اعتماد رسانه ای این گروه از نخبگان علمی، این مهم را به صورت کافی و وافی انجام نداده است، به طوری که نتایج حاصل از پیمایش، مبیّن میزان کمِ اعتماد به اخبار سیمای جمهوری اسلامی ایران می باشد و این امر با میزان سانسور و سوگیری اخبار نسبت معکوس، و با صحت و جامعیت آن، نسبت مستقیم دارد. همچنین نتایج این پژوهش نشان می دهد که بخش خبری 20:30 «شبکه دو» بیشترین میزان مراجعه، بخش خبر ورزشی 18:45 «شبکه سه» بیشترین میزان اعتماد، و وب سایت خبری بی.بی.سی فارسی، بیشترین میزان مراجعه و اعتماد را به خود اختصاص داده اند.