چکیده رزین های اپوکسی یک دسته مهمی از پلیمرها با کاربردهای متنوعی مانند پوشش های محافظ، مواد اولیه خودروسازی، تخته های مدار چاپ، کپسول های نیمه هادی، چسب و کمپوزیت های ساختمانی می باشند. به هر حال قابلیت اشتعال پذیری این رزین ها یک محدودیت عمده در جاهایی است که پایداری بالایی در برابر حرارت و اشتعال مورد نیاز است. راه های زیادی برای بالا بردن پایداری حرارتی و جلوگیری از اشتعال در رزین های اپوکسی پیشنهاد شده است. اصلاح ساختار رزین اپوکسی با استفاده از افزودنی ها و مونومرهای دارای ترکیب بازدارنده در مقالات مختلف برای رسیدن به سطح مطلوبی از بازدارندگی گزارش شده است. در این تحقیق، پخت و تخریب حرارتی رزین اپوکسی با تترا فنیل تیوفن دی آمین (tptda) و گلوکز بیس تیو سمی کاربازون (gbtsc) به عنوان عامل پخت و همچنین ترکیب آنها با تری فنیل فسفین (pph3) بررسی شد. سینتیک پخت این سیستم ها با استفاده از روش آنالیز حرارتی dsc به طریقه دینامیک بررسی شد. پارامترهای سینتیکی مانند انرژی اکتیواسیون (ea) و ثابت سرعت (k) با استفاده از روش های کیسینجر و ازاوا- فلین- وال محاسبه شد. رفتار کاهش جرم (شامل دماهای کاهش جرم و ea) و پایداری حرارتی با روش آنالیز گرما وزن سنجی (tga) مشخص شد. انرژی اکتیواسیون و باقیمانده تخریب سیستم های دارای pph3 در 600 درجه سانتیگراد در جو نیتروژن به مقدار زیادتری از سیستم های بدون pph3 بالاتر است. افزایش pph3 پایداری حرارتی رزین اپوکسی پخت شده را بالا می برد و تشکیل زغال را افزایش می دهد.