استفاده از دالهای مجوف که بازشوهایی در امتداد محور طولی خود دارند یکی از روشهای موثر در کاهش بار مرده و به تبع آن بار زلزله می باشد و با توجه به امکان تراکم آرماتور در این نوع دال ها، استفاده از بتنی با روانی بالاو بدون نیاز به ویبره اجتناب ناپدیر به نظر می رسد. از طرف دیگر با توجه به مقاومت پایین میلگرد های فولادی در برابر خوردگی استفاده از میلگردهای پلیمریfrp) ( با توجه به مقاوم بودن آنها در برابر خوردگی در سازه های بتنی طی سالیان اخیر کاربرد وسیعی پیدا نموده است. هدف از این تحقیق بررسی آزمایشگاهی رفتار خمشی دالهای مجوف ساخته شده با بتن scc و مسلح به میلگردهای gfrp می باشد.بدین منظور در مجموع 8 نمونه دال بتن آرمه مجوف ساخته شده است که در آنها متغیرهای اصلی نوع و درصد آرماتور می باشد. همچنین از الیاف پلی پروپیلن در تعدادی از نمونه ها به منظور بهبود نقاط ضعف میلگردهای gfrp استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد آرماتورهای پلیمری دارای شکست ناگهانی و افزایش خیز بین 5/1 تا 3 برابر میلگرد های فولادی می باشند. اما اضافه نمودن الیاف به نمونه ها ی پلیمری باعث افزایش 28 تا 85 درصدی شاخص شکل پذیری و افزایش ظرفیت جذب انر‍ژی می گردد. علاوه براین مقایسه نتایج آزمایشگاهی با روابط آیین نامه ای نشان می دهد آیین نامه aci 440.1rدقت لازم برای محاسبه ظرفیت خمشی در دالهای مورد آزمایش را از خود نشان نمی دهد. کلمات کلیدی: میلگردفولادی ، میلگردهای gfrp ،الیاف پلی پروپیلن، تغییر مکان