در این مطالعه، با استفاده از داده های حرکت قوی زمین که توسط شبکه ملی شتابنگاری ایران(nsmni) ثبت شده است، رابطه کاهیدگی بیشینه شتاب افقی حرکت زمین(pha) در جنوب و جنوب غرب ایران ارزیابی شد. داده ها جمعا شامل 334 نگاشت مربوط به 55 زمینلرزه با بزرگی بزرگتر از5/4و فاصله کانونی کمتر از 200 کیلومتر بودند. ناحیه مورد مطالعه به دو زیرناحیه زاگرس و جنوب مرکزی ایران تقسیم شد. به منظور تعیین رابطه کاهیدگی برای زیر ناحیه جنوب مرکزی ایران، از مدل کاهیدگی سه تکه ای استفاده شد و ضرایب کاهیدگی را با استفاده از روش مونت کارلو تخمین زدیم. در زیرناحیه زاگرس همین روند برای بزرگی های بزرگتر از 3/5 و کوچکتر از 3/5 به طور جداگانه انجام شد. سپس به منظور بررسی مدل کاهیدگی مورد استفاده از یک مدل ساده شروع و با روش الگوریتم ژنتیک ضرایب مدل محاسبه شد. در مراحل بعد با همین روش ضرایب برای مدل های کاهیدگی دو تکه ای و سه تکه ای در هر منطقه محاسبه شد. مقایسه باقیمانده ها و انحراف معیار نشان داد که مدل سه تکه ای برای جنوب مرکزی و مدل دو تکه ای برای زاگرس مناسب ترین مدل می باشند. بنابراین ضرایب مدل دو تکه ای برای زاگرس با روش مونت کارلو نیز محاسبه شد که مقادیر باقیمانده ها نشان داد که با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک ضرایب بهتری به دست آمده اند. در پایان به کمک آزمون آماری ttest مشخص شد که دو رابطه به دست آمده برای مناطق زاگرس و جنوب مرکزی از نظر آماری با یکدیگر متفاوت می باشند. بنابراین لازم است که برای این دو منطقه از روابط مجزا استفاده شود.