هدف از این پژوهش، پایش باقیمانده دیازینون در گوجه فرنگی در تولید رب گوجه فرنگی و بررسی اثر فرایندهای مختلف بر مقدار آن در گوجه فرنگی و رب بود. روش hptlc به عنوان روش مورداستفاده جهت اندازه گیری باقیمانده دیازینون در همه نمونه ها استفاده شد. دیازینون بر روی گوجه فرنگی ها به دو روش اعمال گردید: اول، غوطه وری گوجه فرنگی ها در محلول 2 در 1000 دیازینون به مدت 1 و 10 دقیقه، و در دومین روش گوجه فرنگی ها توسط محلول دیازینون با همان غلظت اسپری شدند. بعد از اعمال تیمارهای سم زنی، نمونه ها جهت اندازه گیری مقدار دیازینون جداسازی شدند. گوجه فرنگی ها سپس در یک مرکز پایلوت پلنت جهت تولید رب گوجه فرنگی فرایند گردیدند. اندازه گیری باقیمانده آفت کش در مراحل مختلف تولید رب گوجه فرنگی که شامل نمونه های قبل از شستشو، بعد از شستشو، آب گوجه فرنگی، بعد از تغلیظ و تفاله بودند نیز انجام شد. برای مطالعه اثر کلرزنی به آب شستشو جهت کاهش باقیمانده آفت کش، گوجه فرنگی ها در محلول کلر به غلظت 5/2 میلی گرم بر لیتر به مدت 10 دقیقه غوطه ور شدند. میانگین مقدار دیازینون در نمونه های قبل از شستشو در تیمارهای 1 دقیقه غوطه وری، 10 دقیقه غوطه وری و نمونه های اسپری شده با محلول سم به ترتیب 56/16، 8/19 و 84/9 میکروگرم بر گرم و در نمونه های بعد از شستشو به ترتیب 04/13، 6/16 و 44/8 میکروگرم بر گرم بودند. نمونه های آب گوجه فرنگی و تفاله در تیمارهای 1 دقیقه غوطه وری و 10 دقیقه غوطه وری به ترتیب 12، 68/13 و 52/30، 96/39 میکروگرم بر گرم اندازه گیری شدند. اندازه گیری باقیمانده سم در نمونه های گوجه فرنگی خیسانده شده در محلول کلر و رب تنها برای تیمار 10 دقیقه غوطه وری انجام شد و به ترتیب داده های 96/24 و 84/8 میکروگرم بر گرم را نشان داد. نمونه های تفاله دارای بیشترین مقدار دیازینون بودند. این بررسی همچنین ثابت کرد که شستشو با آب و یا محلول کلر برای کاهش باقیمانده آفت کش ضروری است. پختن گوجه فرنگی ها (فرایند تولید رب گوجه فرنگی) به حذف مقادیر بالایی از باقیمانده در گوجه فرنگی های آلوده کمک کرد.