نام پژوهشگر: پیمان شایان
پیمان شایان محمدرضا عبدی
تنها چند سال پس از کشف نوترون، آزمایشهای موفقی در رابطه با رادیوگرافی نوترونی در سال 1935 توسط دو محقق به نامهای کالمن وکوهن، با استفاده از یک مولد نوترونی کوچک انجام شدند. این رشته طی 70 سال تغییر و تکامل یافته به طوری که تصویربرداری نوترونی در محدودهی وسیعی از کاربردها هماکنون به صورت متداول استفاده میشود. تصویربرداری نوترونی برای تولید مستقیم تصاویر به وسیلهی عبور یک پرتونوترونی از میان یک شیء به درون یک آشکارساز استفاده میشود. دقیقاً همانگونه که اشعهی ایکس تصاویر استخوانهای شکسته را میگیرد. واضح است که، تکنیک تصویربرداری نوترونی نسبت به تصویربرداری اشعهی ایکس ، کمتر شناخته شده است. بیشتر مردم کاربردهای پزشکی ساده از رادیوگرافی اشعهی ایکس و توموگرافی را میشناسند، که این به علت این حقیقت است که تولید چشمههای با شدت بالای اشعهی ایکس نسبت به نوترونها، ساده تر و ارزان قیمتتر است. با استفاده از این روش میتوان ساختار اصلی اشیاء که ممکن است حتی ناپیدا باشند، زیر خاک باشند یا در یک محفظهی غیر قابل نفوذ قرارگرفته باشند را معین کرد. یک سیستم رادیوگرافی نوترونی اساساً شامل یک پرتو نوترونی موازی و یک سیستم آشکارسازی میشود. نمونهی مورد تحقیق در جلوی پرتو قرار داده میشود و آشکارساز، نوترونهای عبوری را اندازهگیری میکند. هدف این تحقیق بهدست آوردن پارامترهای بهینه برای طراحی سیستم موازیساز نوترونی است. با استفاده از محاسبات مونتکارلو برای بهینهسازی پارامترها از آزمایشهای پرهزینه و پردازشهای اشتباه در طراحی موازیساز اجتناب میکنیم و اطلاعات مفیدی در این زمینه بهدست میآوریم. با استفاده از شبیهسازی مونتکارلو بررسی هر جزئی از یک بخش از کل سیستم ممکن میشود.