بهره برداری روز افزون از سازه های شناور مهار شده نیاز به طراحی بهینه آرایه ها و تجهیزات مهاربندی را اقتضا می نماید. عدم توانایی در تثبیت موقعیت کارآمد، محدودیت هایی را در توان عملیاتی واحد شناور بوجود می آورد. از این رو نیاز به سیستم های مهاربندی مناسب برای تثبیت موقعیت موثر افزایش می یابد، که این مستلزم راه حل های مناسبی می باشد. در میان مولفه های یک واحد شناور سیستم مهاربندی شناور اهمیت ویژه ای دارد. برای طراحی سیستم های مهاربندی نیز پارامترهای مختلفی وجود دارد. از این رو برای تعریف سیستم مهاربندی بهینه، یعنی سیستمی که منجر به تغییر مکان های مینیمم واحد شناور شود جوانب متعددی می بایستی در نظر گرفته شود. یکی از این پارامترها الگوی مهاربندی می باشد. در این پژوهش الگوی سیستم مهاربندی که پاسخ سازه یا تغییر مکان های آن را مینیمم نماید به عنوان پارامتر بهینه سازی مورد توجه قرار می گیرد. پژوهش هایی در زمینه بهینه سازی سیستم های مهاربندی با استفاده از الگوریتم ژنتیک صورت گرفته است. صرفنظر از پارامترهای مورد نظر برای بهینه سازی، تمامی این تحقیقات با استفاده از الگوریتم ژنتیک انجام گرفته اند. البته در برخی تحقیقات اخیر روش فازی برای طراحی بهینه سکوهای ثابت مطرح شده است، لیکن برای بهینه نمودن سیستم مهاربندی سازه های شناور این روش مورد استفاده قرار نگرفته است. منطق فازی روشی توانمند برای بررسی مسائل تصمیم گیری می باشد، که به استفاده از متغیرهای زبانی در مسائل کاربردی می پردازد و قوانین موجود در یک سیستم را که در قالب عبارت ها و متغیرهای زبانی بیان می گردد، به صورت سیستم های فازی مدل سازی می نماید. در این پایان نامه با استفاده از منطق فازی الگویی بهینه برای سیستم مهاربندی شناور، در مجموعه ای از شرایط محیطی جهتدار و نامتقارن بدست می آید. این الگو در مقایسه با الگوی مهاربندی متداول منجر به تثبیت بهتر و کاهش تغییر مکان های سیستم شناور می گردد.