این نوشتارباتوجّه به عنوان آن،به طورتفصیلی به بررسی خسارت معنوی می پردازد وخسارت معنوی عبارت است ازلطمه به سرمایه های معنوی وحقوق غیرمالی که دارای دو بعد است لطمه به عواطف واحساسات که مختص اشخاص حقیقی است ولطمه به حیثیت وآبرو،آزادی واعتباراشخاص حقیقی وحقوقی که بیشترجنبه اجتماعی دارد.مسولیت مدنی ناشی ازایراد خسارت معنوی ممکن است قراردادی،غیرقراردادی یاناشی ازفعل زیانباری باشدکه قانونگذار آن را جرم تلقّی کرده است لذا بنابه اصل171قانون اساسی وموادی ازقانون مسولیت مدنی ونیزقاعده لاضرر،دلیل عقل واصل جبران کامل خسارت باید جبران شوددر این راستا اکثرحقوقدانان درنظامهای مختلف حقوقی به جبران خسارات معنوی تمایل نشان داده اند امّا رویه قضایی درایران باعنایت به وجود پاره ای اظهار نظرهای شورای نگهبان مبنی بر عدم مشروعیت جبران مالی خسارت همچنان برعدم پذیرش جبران مالی خسارت مبتنی است اگرچه آرایی نیزدربرخی ازمحاکم در این زمینه صادر شده است.برای جبران خسارت بهترین روش اعاده کامل وضعیت زیاندیده به شرایط قبل از وقوع خسارت است امّااین روش در بسیاری ازموارد خسارت معنوی غیر ممکن است ولی دادن معادل مالی آن،خسارت اسمی وخسارت تنبیهی از روشهایی هستند که درغالب موارد خسارت معنوی قابل اعمال است .