دربخش اول این پروژه تحقیقاتی از ترکیب فعال نوری 3- فنیل-2- فتالیمیدیل پروپانوئیل‎کلراید (5) برای اصلاح پلی وینیل الکل (pva) استفاده شد و یک سری کوپلیمرهای فعال نوری جدید سنتز شدند. ترکیب فعال نوری 5 با استفاده از l- فنیل آلانین (2) با فتالیک انیدرید (1) و واکنش متوالی با تیونیل کلراید سنتز شد. به منظور اصلاح جزئی، درصدهای مختلفی از ترکیب 5، نسبت به گروه های هیدروکسیل pva استفاده گردید. این کوپلیمرها با استفاده از تکنیکهای ft-ir،h-nmr 1، چرخش نوری، آنالیز عنصری و آنالیزهای حرارتی tga/dtg بررسی شدند. درصد اصلاح انجام شده با استفاده ازh-nmr 1 محاسبه شد. در نتیجه اصلاح صورت گرفته، به دلیل حضور حلقه های هتروسیکل ایمیدی در ساختار کوپلیمرها، پایداری حرارتی پلی وینیل الکل حدود oc80 افزایش پیدا کرده است. تاثیر این اصلاح بر روی ساختار بلوری پلی وینیل الکل با استفاده از xrd بررسی گردید. در بخش دوم، نانوکامپوزیت های pva/tio2 با استفاده از امواج فراصوت با موفقیت سنتز شدند. به منظور جلوگیری از کلوخه ای شدن نانو ذرات و همچنین پراکندگی یکنواخت آنها در بافت پلیمر، سطح نانو ذرات با استفاده از معرف ارگانوسیلیکونی kh550 اصلاح گردید. مطالعات ft-ir و xrd نانوکامپوزیت ها نشان می دهد که برهمکنش های شیمیایی بین نانوذرات اصلاح شده و pva برقرار شده اند. بررسی های میکروسکوپ الکترونی (sem و tem) نشان دهنده توزیع بسیار مناسب ذرات اصلاح شده tio2 در مقیاس نانو می باشند. این نانوکامپوزیت ها نسبت به pva خالص پایداری حرارتی بالاتری دارند. با توجه به طیف uv/vis، این نانوکامپوزیت ها می توانند به عنوان پوشش هایی برای حذف نور فرابنفش به کار روند. در بخش پایانی، یک سری بیونانوکامپوزیت های فعال نوری پلی(آمید- ایمید)/tio2، حاوی آمینو اسید l- ایزولوسین تهیه شدند. پلیمری که به عنوان بستر این بیونانوکامپوزیت ها استفاده می شود، از واکنش دی اسید n- تری‎ملیتیل‎ایمیدو -l- ایزولوسین با 4،?4- دی آمینودی فنیل سولفون در مایع یونی تترابوتیل آمونیوم برماید، به عنوان یک حلال سبز سنتز شد. در اینجا نیز از نانوذرات tio2 اصلاح شده استفاده گردید.