سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری مطلوب و تخصیص بهینه منابع خویش همیشه به دنبال کسب اطلاعات در مورد گزینه های سرمایه گذاری خود هستند. یکی از مهم ترین اطلاعاتی که می تواند سرمایه گذاران را در این راه یاری کند، پیش بینی ورشکستگی شرکت هاست. در عمده ی پژوهش های صورت گرفته در حوزه پیش بینی عملکرد مالی شرکت ها و به طور خاص، ورشکستگی، تنها به پیش بینی و یا مقایسه ی توان پیش بینی مدل ها پرداخته و در انجام این پیش بینی ها از نسبت های مالی و اندازه شرکت استفاده شده است. اما هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، بررسی میزان تاثیر گذاری ساز و کارهای حاکمیت شرکتی و محافظه کاری در جهت کمک به توانایی پیش بینی افشای مالی شرکت ها و باتبع آن عملکرد مالی آن ها می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشکیل می دهند که با اعمال محدودیت های لازم 90 شرکت (45 شرکت با عملکرد ضعیف و 45 شرکت با عملکرد قوی) مورد آزمون قرار گرفت. از تحلیل تمایزی چندگانه برای ایجاد تفاوت میان شرکت های ضعیف و قوی و پیش بینی، بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که اضافه نمودن متغیرهای حاکمیت شرکتی و محافظه کاری، موجب بهبود صحت پیش بینی مدل می شوند.

با در نظر گرفتن برخی از ویژگی ها در این تحقیق مدل تعدیل شده جونز در مورد 62 شرکت عرضه کننده سهام ثانویه به عموم در طی سال های 1385تا 1390 موردبررسی قرار گرفت. در این تحقیق داده ها به صورت مقطعی در نظر گرفته شدند و اقلام تعهدی جاری اختیاری به عنوان نشان دهنده میزان مدیریت سود در شرکت های مذکور در زمان عرضه ثانویه در نظر گرفته شد. جهت محاسبه میزان اقلام تعهدی اختیاری از مدل تعدیل شده جونز استفاده شد در این تحقیق برای کشف مدیریت سود از اقلام تعهدی جاری اختیاری استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که میانگین اقلام تعهدی جاری اختیاری در سال قبل از عرضه و سال عرضه به صورت فزاینده ای افزایش یافت که نشان از افزایش دستکاری اقلام تعهدی اختیاری توسط مدیران است که در سال های بعد از عرضه اقلام تعهدی اختیاری به شکل فزاینده ای کاهش یافت که نشان از کاهش دستکاری اقلام تعهدی جاری اختیاری بود. مدیران سود شرکت ها را در سال قبل از عرضه ثانویه و سال عرضه ثانویه سهام به عموم مدیریت می کنند .