چکیده: هدف: امروزه نسبت افراد سالمند در کشورهای دنیا از جمله در ایران روبه افزایش است. بررسی عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی سالمندان در راستای تدوین هرچه بهتر سیاست های کلان بهداشتی و رفاهی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تحقیق حاضر با هدف شناخت تاثیر به کارگیری روش توسعه مددکاری گروهی با تمرکز بر آموزش مهارتهای زندگی بر بهبود کیفیت زندگی و سلامت عمومی سالمندان بر روی سالمندان فرهنگسرای سالمند تهران در سال 1389 انجام پذیرفت روش بررسی: در این پژوهش مداخله ای و شبه آزمایشی، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 60 نفر (30 نفر زن و 30 نفر مرد) سالمند بالای 60 سال فرهنگسرای سالمند تهران انتخاب شدند. این گروه با در نظر گرفتن معیارهای ورود (عضویت در فرهنگسرای سالمند، سن 60 سال وبیشتر، داشتن حداقل سواد خواندن و نوشتن، عدم ابتلا به بیماریهای روانی و جسمی در یک سال اخیر، تمایل به شرکت در دوره آموزشی مورد نظر) برگزیده شدند و به دو گروه زن و مرد تقسیم گردیدند و با رویکرد مداخله ای مبتنی بر مدل توسعه گروهی مددکاری اجتماعی طی دو مرحله 1-مرحله تشکیل گروه، 2-اجرای برنامه آموزشی مهارتهای زندگی(شامل خودآگاهی و همدلی، ارتباطات اجتماعی و ارتباطات بین فردی، تفکر خلاق و تفکر انتقادی، تصمیم گیری و حل مساله، مقابله با هیجان و استرس) در 10 جلسه آموزش دیدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک محقق ساخته،کیفیت زندگی sf-36 و سلامت عمومی ghq-28 با روش پیش آزمون و پس آزمون کسب گردید. داده های حاصل با آزمون های کلموگرف-اسمیرنف، تی مستقل و وابسته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این پژوهش کیفیت زندگی دو گروه جنسی شرکت کننده در مطالعه با یکدیگر متفاوت بوده و زنان به طورمعناداری از کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند (p=0.002). از نظر سلامت عمومی عدم وجود تفاوت معنادار در میان دو گروه جنسی دیده شد (0.99=p). تاثیر مداخله بر روی نمونه مورد مطالعه نشان داد که میانگین کیفیت زندگی سالمندان بعد از شرکت در دوره آموزشی در مقایسه با قبل به طور معناداری بالا رفته است(0.00=p)و میانگین سلامت عمومی سالمندان نیز پس از شرکت در دوره آموزشی نسبت به قبل از شرکت در دوره افزایش معناداری یافته است(0.00=p) . بحث و نتیجه گیری: به طور کلی مقایسه در میان آزمودنی های مطالعه قبل از مداخله، دو گروه جنسی از سلامت عمومی مشابه و کیفیت زندگی متفاوت برخوردار بودند. همچنین به کارگیری دیدگاه توسعه مددکاری گروهی با رویکرد آموزش مهارتهای زندگی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی آزمودنی ها و در دو گروه جنسی تاثیر مثبت داشته است. کلید واژه ها: سالمند، مدل توسعه مددکاری گروهی، مهارتهای زندگی، کیفیت زندگی، سلامت عمومی.

یکی از روش های صرفه جویی در مصرف آب در بخش کشاورزی، استفاده از نانو جاذب ها می باشد که به سوپرجاذب یا هیدروژل معروف هستند. سوپرجاذب ها پلیمرهای آبدوستی هستند که هم آب جذب نموده و هم مقادیر زیادی املاح را نگه می دارند. در این پژوهش اثر یک سوپرجاذب با هسته ی جذب کننده ی رطوبت پتاسیمی که به نام تجاری کلوفونی معروف است را در کشت سه گیاه ریحان، فلفل سبز (قلمی) و سیب زمینی (رقم مارفونا) مورد بررسی قرار داده و در این رابطه علاوه بر گیاه، خاک و زه¬آب خروجی از محیط کشت نیز بررسی شد. تحقیق حاضر بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجراشد. تیمارهای آزمایش شامل سه نوع گیاه(سیب زمینی، ریحان و فلفل سبز) و پنج سطح سوپرجاذب (0، 2، 4، 6 و 8 گرم در گلدان) بود. کشت در گلدان و در شرایط گلخانه ای و به مدت هشت ماه (در سال های 1392 و 1393) انجام گرفت. تحلیل آماری داده ها، بر اساس آزمون دانکن و در سطح معنی¬داری 5 درصد انجام شد. گلدان های از نوع پلاستیکی و با قطر دهانه ی 30 سانتیمتر و ارتفاع 30 سانتیمتر بودند که در درون آنها سوپرجاذب و خاک بطور توأم بر روی یک لایه فیلتر سنگی ریخته شده بودند. پس از کشت غده¬ی سیب زمینی و نشاهای چهار برگی ریحان و فلفل سبز قلمی آبیاری گلدان ها با آب معمولی انجام گرفت و زه¬آب خروجی از آن¬ها در سه مرحله ی ابتدا، اواسط و انتهای دوره ی رشد گیاهان جمع¬آوری گردید. علاوه بر عناصر سنگین، سدیم و پتاسیم نمونه های گیاهی، خاک تحت کشت و زه¬آب های خروجی اندازه¬گیری شد. همچنین مقادیر ecو ph خاک و زه¬آب بررسی شد. نتایج نشان داد که افزایش میزان سوپرجاذب باعث افزایش غیرمعنی¬دار عملکرد سیب زمینی و نیز کاهش غیرمعنی¬دار آن در ریحان و فلفل می¬شود. آنالیز آماری داده-های فلزات سنگین و عناصر سدیم و پتاسیم بیانگر آن است که با افزایش میزان سوپرجاذب در خاک، مقادیر منگنز و نیکل در غده ی سیب زمینی (فاقد پوست) و میوه¬ی فلفل سبز به ترتیب کاهش و افزایش داشته اند (در سطح 5 درصد). افزایش سوپرجاذب، باعث افزایش پتاسیم خاک شده است که در خاک ریحان معنی¬دار بوده است (در سطح 1 درصد). همچنین افزایش سوپرجاذب باعث کاهش معنی¬دار سدیم در خاک تحت کشت گیاه ریحان می¬شود (در سطح 5 درصد). استفاده از سوپرجاذب باعث کاهش میزان مس (در سطح 1 درصد) و افزایش مقدار آهن (در سطح 5 درصد) در زه¬آب خروجی از محیط کشت سیب زمینی در اغلب تیمارها شد، همچنین کاربرد آن باعث کاهش میزان روی (در سطح 5 درصد) و افزایش مقدار کادمیم (در سطح 5 درصد) در زه¬آب خروجی از محیط کشت فلفل سبز گردید. در زه¬آب خروجی از محیط کشت ریحان نیز مقدار نیکل در برخی تیمارها کاهش داشته است.