به منظور بررسی زادآوری مستقرشده در حفرات طبیعی حاصل از توده های محافظت شده و حفرات مصنوعی در جنگل های مدیریت شده ی راشستان (تک گزینی) و همچنین بررسی ارتباط بین شکل این حفرات و میزان نور رسیده به مرکز حفره با کمیت و کیفیت زادآوری و مقایسه آن در بین حفرات دو جامعه فوق الذکر و در نهایت تعیین بهترین اندازه ی سطح حفره در نشانه گذاری، 30 حفره در قطعه بهره برداری شده 31 و 30 حفره در قطعه محافظت شده 32 سری یک جنگل شصت کلاته به صورت تصادفی انتخاب گردید. پس از انتخاب حفرات در 2 توده به صورت تصادفی، ابتدا مرکز حفرات به صورت فرضی مشخص گردیده سپس از طریق بدست آوردن میزان آزیموت و فاصله ی آن با هر یک از درختان محدود کننده حاشیه حفره، از طریق نرم افزار arcgis 9 مساحت حفرات و مرکز دقیق آنها در عرصه مشخص گردید. و به منظور بررسی پارامتر های کمی ( فراوانی، قطر یقه و قطر در ارتفاع برابر سینه نهالها) و کیفی ( تقارن تاج، انحنا تنه و شاقولی بودن تنه نهالها) ترانسکتی به عرض یک متر، در راستای قطر بزرگ و قطر کوچک حفره از یک سمت حاشیه حفره به سمت حاشیه دیگر حفره ایجاد و سپس قطعات نمونه کوچک (میکروپلات) یک متر مربعی در آن تعبیه شدند. آماربرداری در میکروپلات ها به صورت صد در صد انجام شد. سپس بعد از نرمال نمودن داده ها، با استفاده از روش های آنالیز آماری (مقایسه ی میانگین یک متغیر بین دو گروه مستقل، آزمون آماری کای اسکوئر، تجزیه واریانس یک طرفه، مقایسه ی چند گانه دانکن و آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس) در سطح احتمال 5 درصد به تجزیه و تحلیل داده ها پرداختیم. نتایج نشان داده است که بیشترین فراوانی زادآوری راش در مساحت 5-2(گروه کوچک) آر صورت گرفته است و افزایش مساحت حفرات موجب افزایش قطر برابر سینه و قطر یقه نهالها ولی موجب کاهش کیفیت نهالها می شود زیرا بیشترین درصد کیفیت مطلوب نهالهای راش درحفر اتی با سطح 8-5 آر(گروه متوسط) دیده شده است. سپس مشخص شد که بین میزان نور با مساحت حفرات ارتباط معنی داری وجود دارد به طوریکه با افزایش مساحت حفرات، نور افزایش می یابد بنابراین دیده شده است که بهترین وضعیت کمی و کیفی زادآوری راش در کلاسه نوری کم و متوسط ایجاد شده است و شکل بیشتر حفرات در توده ها به صورت بیضی با کشیدگی قطری کم است. در نهایت باید ذکر نمود که بین توده های بهره برداری شده (تک گزینی) و بهره برداری نشده تفاوت چندانی در موارد فوق وجود ندارد.