پلی پیرول یکی از مهمترین پلیمرهای رسانای الکتریسیته است که با توجه به خصوصیات آن کاربردهای وسیعی در زمینه های مختلف علوم و صنعت دارد. از این میان سنسورها و حسگرهای بیو شیمیایی، الکترود باطری ها یا سوپر خازن های با الکترولیت جامد، پوشش جلوگیری از خوردگی فلزات، ترانزیستورها، محرک ها یا ماهیچه های الکترونیکی و بسیاری زمینه های دیگر مورد تحقیق و مصرف قرار گرفته است. این پلیمر از راه های مختلفی سنتز شده که سنتز شیمیایی آن در مقیاس صنعتی به راحتی قابل استفاده است. با وجود اینکه در این زمینه تحقیقات زیادی انجام شده است، سنتز شیمیایی این پلیمر در راستای اهداف شیمی سبز کمتر مورد توجه بوده است و با توجه به اصول دوازده گانه شیمی سبز در این پروژه تصمیم گرفته شد آب بعنوان حلال بی خطر و اکسیدانت اوره - هیدروژن پروکساید(uhp) به عنوان اکسیدانت استفاده شده است. این اکسیدانت نسبت به دیگر اکسیدانت های مایع به خاطر حالت جامد خطر کمتری داشته و بجز دی اکسید کربن آب و آمونیاک محصول فرعی دیگری ندارد.