چکیده شبکه های ماهواره ای و اینترنت به عنوان بخشی از ابزارهای اساسی جهانی شدن فرهنگی، بر حوزه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در جوامع مختلف تاثیر می گذارد. بسیاری از الگوهای بنیادین حوزه های یادشده در حال دگرگونی می باشند. نوعی « جامعه جهانی» شکل گرفته که در آن سرنوشت ملت های مختلف، بیش از هر زمان به یکدیگر گره خورده و به هم وابسته شده است. در این شرایط و در اهمیت این ابزارهای ارتباطی است که گفته می شود: « سیاست بر بال رسانه ها حرکت می کند». قومیت یکی از مهم ترین حوزه های تاثیرپذیر از فناوری های جدید ارتباطاتی و رسانه های نو در جهان کنونی است و از عرصه های اساسی در این زمینه با توجه به شرایط تنوع قومی ایران، جامعه کردها است. به این منظور رساله حاضر با هدف بررسی تاثیر شبکه های ماهواره ای و اینترنت بر رفتارهای سیاسی نخبگان کرد آغاز گردید. با توجه به تئوری و فرضیه پژوهش، شواهد تغییرات معرفت شناختی و دموکراتیک گردآوری شد. با تقسیم محدوده مطالعه به دو دوره قبل و پس از ورود و گسترش ماهواره و اینترنت به ایران و کردستان، شواهد تاریخی و ثانوی جمع آوری گردید. پس از جمع آوری تکمیلی داده ها با استفاده از روش کیفی و مصاحبه های عمقی با بیست و پنج نخبه کرد، با روش های تحلیل تاریخی و تطبیقی، تحلیل ثانوی و تحلیل مصاحبه ها فرضیه تحقیق مورد آزمون قرار گرفت. نتایح و یافته های تحلیل ها نشان داد که تئوری ساخته شده می تواند تبیین گر مساله باشد. هم چنین نتایج و یافته های پژوهش وجود رابطه معنادار بین دو متغیر « ماهواره و اینترنت» و « رفتار سیاسی نخبگان کرد» را آشکار ساخت و هم تغییری مثبت میان دو متغیر تائید شد. کلید واژه ها تکنولوژی های اطلاعاتی و ارتباطاتی، ماهواره، اینترنت، قومیت، نخبگان کرد، رفتار دموکراتیک.

چکیده در چهارچوب پسامدرنیته انگاشت های زیبایی گرایانه دیگر به حوزه های هنری استاندارد محدود نمی شود، بلکه حوزه های جدیدی را نیز در بر می گیرد که در نظر اول شاید چندان زیبایی گرایانه به نظر نرسد. از میان این حوزه ها می توان از فرهنگ عامه و محصولات آن نام برد که اکنون می توان نام هنر را بدان اطلاق کرد. ادبیات پسامدرن نیز از این خصوصیت بی بهره نمانده است. اصطلاحاتی چون متن و نوشتار که آگاهانه از دسترس طبقه بندی های ژانری قدیمی می گریزد در به روی شکل ها و دغدغه های جدیدی در مطالعات ادبی باز می کند. از این رو، ترانه یا متن موسیقی را می توان محلی برای پژوهش های ادبی نوین به حساب آورد که در تولید آن گفتمان دیگری ـ کم اهمیت تر در دنیای آکادمیک ـ دخیل است. و آن گفتمانی است که در تناظر با علائق جامعه ی عامه است. این مطالعه بر آن خواهد بود که یکی از اشکال عامه ادبیات را که در واقع همان متن موسیقی است، به عنوان زمینه ی بررسی های خود برگزیند. در این رساله نیروهایی که به نظر می رسد در شکل گیری گفتمان عامه و زبان چند رسانه ای آن که متن را با اجرا در آمیخته است نقش دارد، مورد بحث قرار خواهد گرفت. این مطالعه تعمدا ً از انتخاب آثار ادبی مشروع در جوامع آکادمیک به عنوان مواد اولیه خویش اجتناب کرده است تا از این اتهام که بیرون گودی ایستاده است که داعیه ی فعالیت درون آن را دارد مبرا بماند و با انحراف به سمت بحث های فراگفتمانی از اصل گفتمان دور نشود. در بررسی نیروهایی که این گفتمان را جهت دهی می کنند، به نظر می رسد که همیشه دو عامل اساسی سهیم بوده اند: قدرت تحمیلی انواع سرمایه و نیاز به ابراز و اعتبار بخشیدن به آرائی که در فرهنگ هژمونیک و گفتمان مشروع غالب کمتر بدان اجازه ی شنیده شدن داده می شود. این عوامل با تحلیل گفتمان متن موسیقی چند گروه رپ آمریکایی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

نتایج پژوهش نشان داد که پاسخ به پرسش (1) می تواند مثبت باشد؛ با توجه به بسامد بالای 156 استعاره در 81 خبر، که تقریبا 2 استعاره در هر خبر است، می توان استعاره را نوعی از شگردهای بیان تلویحی در متون مطبوعاتی دانست. در پاسخ به پرسش (2) پژوهش و بر اساس تقسیم بندی لیکاف از انواع استعاره می توان گفت استعاره های جان بخشی با نسبت 24 به 156 حدودا 15 درصد از استعاره های موجود در پیکره را شامل می شدند. بعد از آنها استعاره های جهتی با 13 مورد رتبه دوم را داشتند و استعاره های ظرف و مظروف با فقط 8 مورد و 5 درصد از استعاره های موجود در پیکره، از کمترین بسامد برخوردار بودند. پاسخ پرسش (3) بیشترین ارتباط با وقوع همزمان در 69 خبر بین استعاره و ارزش خبری برخورد دیده می شود. بعد از آن ارزشهای خبری شهرت و شگفتی هستند که هر یک در 35 خبر با استعاره وقوع همزمان دارند. در رتبه سوم، ارزش خبری تازگی است که در 33 خبر وقوع همزمان با استعاره دارد. در 30 خبر وقوع همزمان استعاره و ارزش خبری مجاورت دیده می شود. در 26 خبر وقوع همزمان استعاره و ارزش خبری بزرگی را شاهدیم. و در پایان در 23 خبر وقوع همزمان استعاره و ارزش خبری دربرگیری را داریم. پس بیشترین ارتباط استعاره را می توان با ارزش خبری برخورد مشاهده کرد و ارزشهای خبری بعدی به ترتیب فوق در ارتباط با استعاره دیده می شوند. حال به بررسی صحت و سقم فرضیه های پژوهش بپردازیم. آنچنان که در نمودارهای فصل 4 دیدیم، بسامد استعاره های موجود در تیتر و لید خبرهای پیکره تحقیق در بین 81 خبر به 156 استعاره می رسد؛ یعنی به طور متوسط 92/1 استعاره در هر خبر و این یافته فرضیه (1) پژوهش را در محدوده پیکره مورد بررسی تایید می کند. در مورد فرضیه (2) از میان 156 استعاره موجود در کل پیکره، 31 استعاره در تیترها و 125 استعاره در لیدها وجود دارد. استعاره های ظرف و مظروف دارای کمترین بسامد –هشت- و استعاره های جان بخشی دارای بیشترین بسامد -24- بوده اند. در میان ارزشهای خبری بیشترین بسامد -76- را ارزش خبری «برخورد» دارد؛ یعنی از 81 خبر تنها پنج خبر فاقد این ارزش بوده اند. بدین ترتیب فرضیه (2) نیز پذیرفته می شود. اما در رد فرضیه (3) اذعان به این نکته ضروری است که در پیکره مورد بررسی استعاره های ظرف و مظروف از بسامد بسیار کمی برخوردار بودند؛ یعنی 8 استعاره در 81 خبر که چیزی حدود 10 درصد می شود و اگر بسامد نسبت به تعداد کل استعاره ها نیز در نظر گرفته شود به میزان ناچیز 5 درصد می رسیم.

تحقیق حاضر، کوششی برای بررسی و مقایسه دیدگاه های روزنامه نگاران و افراد مشهور در مورد جایگاه حریم خصوصی به منظور یافتن نقاط اشتراک و تمایز دیدگاه آنهاست. آگاهی از این دیدگاه ها ما را قادر خواهد ساخت تا در حرفه روزنامه نگاری به تفاوت میان آنچه مردم به عنوان "حق" خود باید بدانند و آنچه "دوست دارند" بدانند، دست پیدا کنیم. از این رو، ضمن مروری بر نظریه های بلک-داگلاس، امرسون و ادوارد بلوستین و در ادامه نظریه دیوید آرکارد، کوشش شد تا دیدگاه های هر دو گروه در مورد اولویت دو حق آزادی بیان و حریم خصوصی مورد بررسی قرار گیرد و بر همین اساس، سوال ها (گویه های) تحقیق برای استفاده از روش کیو “q” تدوین شد. به همین منظور، در این پژوهش تلاش شد تا این خطوط قرمز با جستاری در قوانین موجود در کشور چه در زمینه حمایت از حریم خصوصی و چه در پشتیبانی از آزادی بیان و مطبوعات با بررسی نقاط اشتراک و تمایز دیدگاه های دو گروه روزنامه نگاران و افراد مشهور که در این تحقیق شامل سیاستمداران، هنرپیشه ها و ورزشکاران می شوند، تعیین شود. یافته های حاصل از آزمون کیو گویای آن بود که دو گروه آزمون، دیدگاه هایی متفاوت در مورد اولویت آزادی بیان و حریم خصوصی در انتشار مطالب دارند. روزنامه نگاران چنانچه انتظار می رفت، آزادی بیان را حق اساسی بشر و غیر قابل نقض با توجیهاتی چون حق حریم خصوصی می دانستند و چهره ها نیز بر لزوم حمایت از حریم خصوصی در هر شرایطی تاکید داشتند. با این حال، هیچ یک از دو گروه، انتشار مطالب را با توجیه کنجکاوی عمومی شایسته نمی دانستند. در واقع، از نظر هر دو گروه آزمون، آنچه مردم باید در مورد چهره ها بدانند، آن چیزی نیست که دوست دارند، بلکه مطالبی است که در تصمیم گیری آنها درباره سرنوشت خود به عنوان عضوی از جامعه مدنی تاثیرگذار است. از سوی دیگر، هر دو گروه به اتفاق بر ناکافی بودن حمایت های قانونی در کشور و لزوم وجود قانونی مستقل و سختگیرانه تر برای حریم خصوصی تاکید داشتند. از این رو، با به آزمون گذاشتن تعاریف موجود در لایحه حریم خصوصی، نوع بندی های مختلف این حریم بررسی و بر اساس اشتراک نظر پاسخگویان، مدلی فرضی برای حریم خصوصی ارائه شد.

بازآفرینی شهری، به عنوان یکی از شاخه های گسترده سیاست های شهری مرتبط با مناطق شهری، همواره به عنوان یکی از مسائل مهم در حوزه مطالعات شهری، برای مقابله با اثرات جانبی شهرنشینی چون صنعتی زدایی و حومه نشینی، مورد توجه بوده است. در این راستا، اعمال سیاست هایی فراگیر و موثر در برنامه های بازآفرینی شهری برای مناطق محروم؛ منجر به خلق مطالعاتی بنیادی خصوصاً در حوزه ی رویدادهای بزرگ ، که در واقع به عنوان یک کاتالیزور در جهت تسریع پیشبرد برنامه های بازآفرینی شهری در مناطق محروم مورد نظر مورد استفاده قرار گرفته اند، چون بازی های المپیک و پاراالمپیک، نمایشگاه های جهانی، جام های جهانی فوتبال، بازی های بین المللی راگبی و کریکت گشته است. در این رابطه، لندن به عنوان یک شهر جهانی پیشرو و قطب بازآفرینی شهری در جهان، برای بررسی و تحلیل نحوه ی اجرای برنامه های بازآفرینی شهری در این پایان نامه، خصوصاً بدلیل سه بار میزبانی بازی های المپیک و پاراالمپیک در سال های 1908،1948 و 2012، انتخاب شده است.اما توجه به این نکته حائز اهمیت است که "بازآفرینی شهری" خود در بر دارنده ی یک مفهوم گسترده در جنبه های گوناگون اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، محیطی و فرهنگی می باشد. در نتیجه، بدلیل محدودیت های موجود از منظرزمانی و مکانی، تمرکز عمده به یکی از شاخه های اجتماعی بازآفرینی شهری؛ یعنی مشارکت شهروندی، اختصاص داده شده است. به این جهت،از میان پنج محله ی میزبان بازی های المپیک (گرین ویچ، نیوهام، تاور هملت، والثام فارست، هکنی)، مشارکت شهروندی در برنامه های اعمال شده ی بازآفرینی شهری در هکنی، در خلال بازی های المپیک و پاراالمپیک 2012 لندن، در یک رویکرد بالا به پایین مورد بررسی قرار گرفته است.علت اصلی انتخاب این محله، در میان دیگر محله های میزبان، درجه ی محرومیت بالا و تنوع قومی و نژادی بالای این محله می باشد که آن را تبدیل به یک مورد منحصربفرد برای بررسی و تحلیل میزان بازدهی و موثر بودن سیاست ها وبرنامه های بازآفرینی شهری اعمال شده توسط قدرت های محلی برای گروه های اقلیت اجتماعی می کند. در واقع، می توان اذعان کرد که بدلیل ویژگی های ذیل؛ بررسی و تحلیل میزان بازدهی برنامه های بازآفرینی شهری در محله مورد نظر، حائز اهمیت می باشد از آن جمله می توان به: 1. عدم توجه و تمرکز بر جنبه های اجتماعی برنامه های بازآفرینی شهری؛ 2. شفاف سازی اهمیت "مشارکت شهروندی" در برنامه های بازآفرینی شهری خصوصاً در جوامع مختلط؛ 3. بررسی رویکرد جدید دولت بریتانیا در خصوص اتخاذ سیاست های جدید بازآفرینی شهری با عنوان "بازآفرینی شهری جامعه محور" و میزان تحقق آن در واقعیت؛ اشاره کرد. برای دست یابی به اهداف فوق الذکر، مقاله ی حاضر بر مبنای یک تحلیل عمقی و بر اساس روش توصیفی، به عنوان متد اصلی مورد استفاده در این پایان نامه که برای مطالعات از راه دور مناسب به نظر می رسد، به تحلیل و بررسی موضوع مورد نظر از طریق منابع منتشر شده توسط سایت شهرداری هکنی، پارلمان بریتانیا، اداره فرهنگ، رسانه و ورزش بریتانیا و دیگر منابع آکادمیک پرداخته است

تجربه یک سال و اندی من در روابط عمومی شورای اسلامی شهر تهران در به وجود آمدن این چالش فکری که تمرکز دقیق اعضای شورای شهر و به ویژه رئیس این مجموعه بیشتر بر چه موضوعاتی قرار دارد موثر بود. همواره سوالاتی ذهن مرا به خود مشغول می کرد؟ سوالاتی مثل: آیا روسای شورای شهر با توجه به گستردگی و تنوع موضوعات جاری در مدیریت شهری دیدی همه جانبه نگر نسبت به همه موضوعات دارند یا توجه آنها به برخی موضوعات برجسته تر از دیگر موضوعات است؟ آیا مدیریت شهری به کیفیت زندگی در شهر به عنوان شرط توسعه یافتگی به اندازه کافی توجه دارد؟ تصورات ما درباره دیدگاه حامیانه یا انتقادی گرایش های مختلف فکری در شورا از شهرداری تهران چقدر با واقعیت منطبق است؟ چرا همواره ما در تنظیم و انتشار خبر نقص هایی می بینیم؟ این نقص ها حاصل نوع بیان روسای شوراست یا ضعف علمی و عملکردی اهالی رسانه؟ چرا نفوذ خبری اعضای شورا آن گونه که انتظار داریم اتفاق نمی افتد؟ و ده ها سوال نظیر اینها که در صورت رسیدن به پاسخ مستدل می توانست ما را در رسیدن به راه حل مناسب یاری دهد. چنین سوالاتی زمینه ساز شکل گیری این تحقیق به عنوان پایان نامه کارشناسی ارشد شد تا دست کم پاسخ برخی از این سوالات را بیابم و به نتیجه یافته های آن برای حل مشکلات و برنامه ریزی کاری اتکا کنم. البته اطلاعات من درباره کیفیت زندگی در اندازه اطلاعات عمومی بود و برای شروع باید در این باره مطالعه بیشتری می کردم. کیفیت زندگی به معنای وسیع کلمه شامل یک زندگی خوب، یک زندگی ارزشمند، یک زندگی همراه با رضایت مندی و یک زندگی شاد است. بر همین اساس واژه کیفیت ذهنی زندگی شهری به مفهوم رضامندی از مکان یا جایی که افراد در آن زندگی می¬کنند اشاره دارد. مفهوم کیفیت زندگی شهری به این دلیل انتخاب شده است که عمده مردم، به ویژه در کشورهای پیشرفته، محیط¬های شهری و به ویژه شهرهای بزرگ را برای زندگی ترجیح می¬دهند اما ترکیب کیفیت زندگی با محیط شهری از این منظر قابل بررسی و دارای اهمیت است که ماهیت عینی محیط¬های شهری بر ارزیابی¬ افراد از کیفیت زندگی¬شان تأثیر می گذارد. برای مثال، طراحان شهری متعهد به طراحی محیط¬های عینی شهری هستند که بتوانند بیشترین میزان رضامندی ساکنان را فراهم آورده، کیفیت زندگی آنها را بهبود ببخشد. به هر حال چنین منظری، به ویژه در کشورهای جهان سوم همچون ایران که رشد شهرنشینی در آنها بسیار سریع¬تر از رشد امکانات، منابع و خدمات صورت می گیرد بیشتر از هر چیز نمایان است. از این رو می¬توان به وضوح تأثیر و پیامدهای آن را بر کیفیت زندگی افراد مشاهده کرد. توجه به کیفیت زندگی یکی از مهم ترین شاخص¬های توسعه جوامع به شمار می آید که مدیران ارشد شهری نقش مهمی در تحقق آن ایفا می کنند. باید دید مدیریت شهری در کلان شهری مانند تهران که با مشکلات جدی بسیار زیادی دسته و پنجه نرم می¬کند تا چه اندازه به کیفیت زندگی و ابعاد متنوع آن توجه نشان می دهد. از همین رهگذر در این تحقیق سعی کردم تا میزان توجه دو رئیس شورا به کیفیت زندگی شهری را از لابه لای گفته های آنها استخراج کنم. برای مطالعه این موضوع باید دو گرایش مشخص را از هم متمایز می کردم که هر کدام در دوره خاصی بر شورای اسلامی شهر تهران حاکمیت داشته اند. به طور کلی این دو گرایش شامل گرایش اصلاح¬طلبی به نمایندگی احمد مسجدجامعی و گرایش اصول¬گرایی به نمایندگی مهدی چمران دسته¬بندی می شد. حال با این مسئله رو به رو بودم که در دوره مدیریت هر یک از این دو گرایش، توجه به موضوعات مختلف و مبتلا به شهر تهران و همچنین میزان توجه به وضعیت کیفیت زندگی شهری در سخنان دو رئیس شورا چگونه بوده است. در واقع در اینجا پیام¬های ارتباطی منتشر شده در روزنامه¬های مختلف ملاک اصلی برای قضاوت درباره این دو جریان فکری بود. مهدی چمران، رئیس دوره سوم و احمد مسجدجامعی، رئیس نخستین سال دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران، هر کدام در طول مسئولیت ریاست شورا با ویژگی ها، علایق و گرایش های خاص خود خبرها و نظرهای متفاوتی تولید کردند. به زعم پژوهشگران رسانه با اندازه گیری پیام های ارتباطی و بررسی تطبیقی و تحلیل محتوای خبرها و نظرهای سیاستمداران می توان به موضوعاتی که در سخنان آنان برجسته سازی شده و مورد توجه، حمایت، انتقاد یا تذکر آنان قرار گرفته یا در حاشیه مانده است و همچنین جهت گیری آنان نسبت به موضوعات مختلف و تفاوت ها و شباهت های فکری آنها پی برد. البته پیام های ارتباطی به خودی خود قابل اندازه گیری نیستند و آنچه امکان بررسی و اندازه گیری آنها را ممکن می کند استفاده از روش تحلیل محتواست، روشی که امکان بررسی اطلاعات موجود و استنتاج از آنها را ممکن می سازد. در این پژوهش با بررسی تطبیقی سخنان و اظهارنظرهای این دو رئیس که در دو دوره متفاوت – ادوار سوم و چهارم- و در دو مقطع زمانی مساوی مسئولیت ریاست شورای شهر تهران را بر عهده داشتند به پرسش هایی که در ادامه به آنها اشاره می شود، پاسخ دادیم..

محتوای وب در زمینه ی خبر آنلاین با سرعت در حال پیشرفت است و این در حالی است که استفاده از اخبار اینترنتی جایگزین اخبار سنتی شده است. به طور همزمان رفتار خوانندگان از خوانندگان روزنامه های سنتی به سمت کاربران فعال آنلاین پیش می رود که این امکان را برای مخاطبان خود فراهم کرده است تا با سایت های خبرگزاری و منابع خبری متفاوتی برای دست یابی به اخبار دلخواه خود مواجه باشند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.