در شرایط کنونی، مهمترین رشد و توسعه حوزه برنامه ریزی درسی مربوط به تغییر پارادایم و رویکردهای برنامه درسی و تولید عرصه های جدید است. مربیان طرفدار تعلیم و تربیت نتیجه مدار بر این باور بوده اند که دستیابی به اهداف سطوح عالی یادگیری در برنامه های درسی متداول سنتی کمتر میسر است و این امکان از طریق روی آوردن به برنامه درسی میان رشته ای فراهم می شود (کلاین2002 به نقل از احمدی1388). به عبارتی شیوه موثر در رسیدن به این هدف، طراحی و اجرای برنامه درسی میان رشته ای است ( دیویس1999، به نقل از احمدی1388: 99). برنامه درسی میان رشته ای نگرشی به دانش و رویکردی به برنامه درسی است که به طور آگاهانه روش شناسی و زبان گفتمانی بیش از یک رشته علمی را برای بررسی یک موضوع، مسئله، عنوان، مشکل یا تجربه محوری بکار گیرد (جاکوبز1989، به نقل از اعتمادی1388: 28). از این رو، پژوهش حاضر به منظور آشنایی بیشتر، از طریق روش کاوشگری فلسفی- انتقادی، به بیان اصول اساسی، مبانی فلسفی و نظری برنامه درسی میان رشته ای، تاریخچه، راهبردها و الگوهای برنامه درسی میان رشته ای پرداخته است و بدلیل نوین بودن رویکرد میان رشته ای در شرح عملیات آموزش و برنامه درسی علاوه بر چهار عنصر اساسی هدف، نیازسنجی، محتوا و ارزشیابی، مرحله اجرا و تعیین راهبردهای یاددهی- یادگیری را نیز مورد تبیین قرار داده است.