مقدمه و هدف: مطابق با dsmiv-tr ، وابستگی به مواد الگوی غیر انطباقی مصرف یک ماده است، که به ناراحتی قابل ملاحظه از نظر بالینی منجر می شود.فرد مبتلا میل دائم به مصرف مواد دارد ، وقت زیادی را صرف آن می کند و فعالیتهای اجتماعی ، شغلی و تفریحی فرد مختل می شود. این افراد در مهارتهای اجتماعی خویش دچار نقص هستند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای اجتماعی در پیش آگهی درمان اعتیاد در افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد مراجعه کننده به کلینیک تهران بود. روش بررسی: این تحقیق از نوع مداخله ای بوده که طی آن 20 نفر از افراد مراجعه کننده به کلینیک تهران که شرایط ورود به آزمون را داشتند، انتخاب شدند و تحت ارزیابی با آزمون acis و تست آزمایشگاهی و پرسشنامه خود ارزیابی جرم، اشتغال و روابط خانوادگی قرار گرفتند. 10 نفر به عنوان گروه آزمایش در طی 10 جلسه 2 ساعته و هفته ای دو بار در گروه آموزش مهارتهای اجتماعی شرکت کردند، 10 نفر در گروه شاهد نیز در لیست انتظار باقی ماندند و درمان های معمول خود را داشتند. یافته ها: یافته ها، حاکی از آن بود که بعد از یکماه پیگیری، مهارتهای ارتباطی و تعاملی افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد به صورت معنا داری افزایش یافته است ( 05/0 p<). هیچ یک از افراد گروه آزمایش و شاهد عود نداشتند و یک نفر از گروه شاهد دچار لغزش شد. در حوزه جرم، روابط خانوادگی و وضعیت اشتغال بین گروه آزمایش و شاهد تفاوت معناداری حاصل نشد( 05/0 p> ). بحث: شرکت در آموزش گروهی مهارتهای اجتماعی در بهبود مهارتهای ارتباطی و تعاملی و خرده مقایسهای آن ( نگاه کردن، حرکات و اشارات، حرکات ماهرانه، ابراز وجود، درخواست کردن، شروع تعامل، ابراز احساسات، تداوم سخن، تشریک مساعی، تمرکز کردن و روابط)بعد از یکماه پیگیری موثر بوده است.